Tb, 14, 1-15

Dalsze dzieje rodziny Tobiaszów

1  Koniec słów hymnu pochwalnego Tobiasza. 2  Umarł on w pokoju, mając sto dwanaście lat, i pochowano go okazale w Niniwie. A miał sześćdziesiąt dwa lata, kiedy zaniewidział. A po przejrzeniu żył w dobrobycie i dawał jałmużny. Nadal wielbił Boga i oddawał hołd majestatowi Bożemu. 3 A kiedy miał umierać, przywołał swego syna, Tobiasza, i napomniał go, mówiąc: «Synu, wyprowadź stąd twoje dzieci 4  i idź szybko do Medii, ponieważ ja wierzę słowom Boga, które wypowiedział Nahum o Niniwie, że wszystko spełni się i spotka Aszszura i Niniwę, oraz to wszystko, co przepowiedzieli prorocy Izraela, których Bóg posłał, i nic nie będzie ujęte ze wszystkich przepowiedni, wszystko wypełni się w swoim czasie. Ocalenie będzie raczej w Medii aniżeli w Asyrii i Babilonii. Zatem wiem i wierzę, że wszystko, co Bóg powiedział, spełni się, nastąpi i żadne słowo z tych przepowiedni nie zginie. A bracia nasi, którzy mieszkają w ziemi izraelskiej, wszyscy będą rozproszeni i uprowadzeni do niewoli z ich żyznej ziemi. Cały zaś kraj izraelski zamieni się w pustynię, i Samaria, i Jeruzalem będą spustoszone, a dom Boży – w żałobie i pozostanie spalony, do czasu. 5  Wtedy znowu Bóg się zmiłuje nad nimi i znów skieruje ich Bóg do ziemi Izraela; i odbudują znowu dom, wprawdzie nie taki jak pierwszy, aż do chwili, w której wypełni się czas świata. A potem powrócą z niewoli wszyscy i odbudują okazale Jeruzalem, i w niej odbudują dom Boży, tak jak to przepowiedzieli o nim prorocy Izraela. 6  I wszystkie narody na całym świecie nawrócą się, i prawdziwie czcić będą Boga. Odrzucą więc wszyscy swoje bożki [i] tych, którzy ich całkiem wiedli na manowce, a będą uwielbiali Boga wiekuistego w sprawiedliwości. 7  Wszyscy synowie Izraela, którzy ocaleją w tych dniach, wspominać będą Boga w prawdzie i zgromadzą się razem. A przyjdą do Jeruzalem i zamieszkają bezpiecznie na wieki w ziemi Abrahama, która zostanie im dana na nowo. I cieszyć się będą ci, którzy miłują Boga w prawdzie, a popełniający grzech i nieprawość znikną z całej ziemi. 8 .9A teraz, dzieci, przykazuję wam: Służcie Bogu w prawdzie i czyńcie to, co jest miłe przed Jego obliczem. Dzieciom waszym niech będzie nakazane wykonywanie sprawiedliwości i [dawanie] jałmużny. Niech pamiętają o Bogu i wielbią imię Jego w każdej chwili, w prawdzie i całą swą mocą. Teraz ty, dziecko moje, wyjdź z Niniwy i nie zostawaj tu! Od dnia, w którym pochowasz swoją matkę obok mnie, od tego samego dnia nie pozostawaj dłużej w tych okolicach. Widzę bowiem, że jest tu wiele niesprawiedliwości i dokonuje się wiele podstępu, a [ludzie] się nie wstydzą. 10  Popatrz, dziecko, co uczynił Nadab swemu żywicielowi, Achikarowi. Czyż nie został on żywcem strącony na dół, do ziemi? Ale Bóg wynagrodził mu to poniżenie przed obliczem tamtego: Achikar wyszedł na światło, a Nadab poszedł do wiecznych ciemności, ponieważ czyhał na życie Achikara. Ponieważ dawał on jałmużnę, uniknął sideł śmierci, które zastawił na niego Nadab. A Nadab wpadł w sidła śmierci i zgubił samego siebie. 11  Tak teraz, dzieci, patrzcie, jakie skutki sprawia dawanie jałmużny, a jakie popełnianie nieprawości, że mianowicie ona zabija. A oto dusza moja opuszcza mnie». Położono go więc na łóżku, i umarł. Pochowano go okazale. 12  A kiedy umarła jego matka, Tobiasz pochował ją obok swego ojca. Potem wywędrował on sam i jego żona do Medii i zamieszkali w Ekbatanie u swojego teścia, Raguela. 13  A Tobiasz opiekował się nimi ze czcią i pochował ich w Ekbatanie w Medii. I odziedziczył majątek po Raguelu i po swoim ojcu, Tobiaszu. 14  I umarł otoczony czcią w sto siedemnastym roku życia. 15  A przed swoją śmiercią przekonał się na własne oczy o upadku Niniwy i widział jej jeńców prowadzonych przez Achiacharosa, króla Medii. I błogosławił Boga za wszystko, co On uczynił synom Niniwy i Asyrii. I cieszył się przed swoją śmiercią z powodu Niniwy, i uwielbiał Pana Boga na wieki wieków.