Czytania z dnia
2024-11-21 - Czwartek. Wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Stary lekcjonarz
2024-11-22 - Piątek. Wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
Stary lekcjonarz
2024-11-23 - Sobota. Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę albo wspomnienie św. Klemensa I, papieża i męczennika albo wspomnienie św. Kolumbana, opata
Stary lekcjonarz
2024-11-24 - Trzydziesta czwarta Niedziela zwykła. Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
Partnerzy
Polecane linki
Wyszukiwarka Biblijna (wersja beta)
Syr, 50, 1-21
Arcykapłan Szymon
1 Szymon, syn Oniasza, arcykapłan,
za życia swego naprawił dom [Pański],
za dni swoich wzmocnił świątynię.
2 On zbudował mur podwójnej wysokości
i wysoką podporę muru świątyni.
3 Za dni jego został wykuty zbiornik na wodę,
sadzawka – której obwód był jak „morze”.
4 On zamyślał ustrzec swój lud przed upadkiem,
umocnił przeto miasto na czas oblężenia.
5 Jakże wspaniale wyglądał, gdy wracał do ludu,
przy wyjściu z Domu Zasłony.
6 Jak gwiazda zaranna pośród chmur,
jak księżyc w pełni w dniach [świątecznych],
7 jak słońce błyszczące nad świątynią Najwyższego,
jak tęcza wspaniale świecąca na chmurach,
8 jak kwiat róży na wiosnę,
jak lilie przy źródle,
jak młody las Libanu w dni letnie,
9 jak ogień i kadzidło w kadzielnicy,
jak naczynie szczerozłote
ozdobione wszelkimi drogimi kamieniami,
10 jak drzewo oliwne okryte owocami,
jak cyprys wznoszący się do chmur.
11 Kiedy przywdziewał zaszczytną szatę
i brał na siebie doskonałą wspaniałość,
kiedy szedł w górę do ołtarza Pana,
napełniał chwałą obręb przybytku;
12 a kiedy przyjmował z rąk kapłanów części ofiarne,
sam stojąc przy ognisku ołtarza,
wokół niego stali jak wieniec bracia,
jak gałęzie cedrów na Libanie;
otaczali go jak pnie palmowe –
13 wszyscy synowie Aarona w swej chwale.
Ofiara Pana była w ich rękach,
wobec całego zgromadzenia Izraela,
14 gdy pełnił on służbę Bożą przy ołtarzach,
aby uświetnić ofiarę Najwyższego, Wszechwładcy,
15 wyciągał rękę nad czarę,
ofiarowywał trochę krwi winnego grona,
wylewał ją na cokół ołtarza,
na woń miłą Najwyższemu, Królowi wszechrzeczy.
16 Wtedy odzywali się synowie Aarona
i grali na kutych trąbach,
grzmieli donośnym głosem
na pamiątkę przed Najwyższym.
17 Cały lud razem pośpieszał
i padał twarzą do ziemi,
aby oddać pokłon Panu swojemu,
Wszechmogącemu, Najwyższemu Bogu.
18 Śpiewacy wychwalali Go swoimi głosami,
i potężnym echem płynęła miła melodia.
19 Lud prosił Pana Najwyższego
w modlitwie przed Miłosiernym,
aż się skończyły wspaniałe obrzędy Pana
i doprowadzono do końca Jego świętą służbę.
20 Wtedy on, zszedłszy, wyciągał ręce
nad całym zgromadzeniem synów Izraela,
aby dać swymi wargami błogosławieństwo Pana
i aby się chlubić Jego imieniem.
21 Po raz drugi lud oddawał pokłon,
by przyjąć błogosławieństwo od Najwyższego.
