Czytania z dnia
2024-11-21 - Czwartek. Wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny
Stary lekcjonarz
2024-11-22 - Piątek. Wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męczennicy
Stary lekcjonarz
2024-11-23 - Sobota. Dzień Powszedni albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę albo wspomnienie św. Klemensa I, papieża i męczennika albo wspomnienie św. Kolumbana, opata
Stary lekcjonarz
2024-11-24 - Trzydziesta czwarta Niedziela zwykła. Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
Stary lekcjonarz
Nowy lekcjonarz
Partnerzy
Polecane linki
Wyszukiwarka Biblijna (wersja beta)
Syr, 46, 1-20
Jozue i Kaleb
1 Dzielny na wojnie Jozue, syn Nuna,
następca Mojżesza na urzędzie prorockim,
stał się, stosownie do swego imienia,
wielki przez to, że ocalił Jego wybranych,
że wywarł pomstę na opornych wrogach,
by wprowadzić Izraela w jego dziedzictwo.
2 Jakże się wsławił, gdy podniósł ręce
i gdy wyciągnął miecz przeciw miastom!
3 Któż pierwszy przed nim taki się okazał?
On bowiem prowadził wojny Pana!
4 Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce
i jeden dzień stał się jakby dwoma?
5 Wezwał Najwyższego Władcę,
gdy wrogowie parli na niego zewsząd,
i wysłuchał go Wielki Pan,
[zsyłając] grad kamieni o wielkiej sile.
6 Uderzył na wrogi naród
i na pochyłości rozgromił przeciwników,
aby poznały narody jego oręż,
że wojnę toczy wobec Pana.
7 I dlatego jeszcze, że Władcy był całkowicie posłuszny,
a za dni Mojżesza okazał swą dobroć,
on i Kaleb, syn Jefunnego,
przez to, że stanęli przeciw zgromadzeniu,
by powstrzymać lud przed grzechami
i uspokoić niegodziwe szemranie,
8 oni dwaj tylko ocaleli
z sześciuset tysięcy pieszych,
aby wprowadzić ich do dziedzictwa,
do ziemi opływającej w mleko i miód.
9 Pan dał Kalebowi siły,
które aż do starości mu pozostały,
tak iż wszedł na góry kraju,
gdzie jego potomstwo otrzymało dziedzictwo,
10 aby widzieli wszyscy synowie Izraela,
że dobrze jest iść za Panem.
Sędziowie
11 I sędziowie – każdy swoim imieniem [niech będzie nazwany],
których serca nie dopuściły się nierządu
i którzy nie odwrócili się od Pana:
pamięć ich niech będzie błogosławiona!
12 Kości ich niech wypuszczą pędy z miejsca ich [spoczynku],
a imię ich niech wciąż się odnawia
w ich wsławionych synach.
Samuel
13 Umiłowany przez swego Pana Samuel,
prorok Pański, ustanowił królestwo
i namaścił władców nad Jego ludem.
14 Według Prawa Pańskiego sądził zgromadzenie,
a Pan nawiedził Jakuba.
15 Przez swoją wierność okazał się rzeczywiście prorokiem,
a prawdziwość widzenia uznana została dzięki jego słowom.
16 Wezwał Pana jako Władcę,
gdy zewsząd nacierali wrogowie jego,
składając w ofierze jagnię ssące mleko.
17 I zagrzmiał Pan z nieba,
a w potężnym echu dał swój głos usłyszeć,
18 wytracił wodzów nieprzyjacielskich
i wszystkich książąt Filistynów.
19 Przed czasem wiecznego spoczynku
oświadczył wobec Pana i Jego pomazańca:
«Ani pieniędzy, ani nawet sandałów
od nikogo nie wziąłem».
I nikt go nie mógł oskarżyć.
20 A nawet po swym zaśnięciu prorokował
i oznajmił królowi jego koniec,
i z [głębi] ziemi głos swój podniósł
w przepowiedni, by usunąć nieprawość ludu.
