Na, 3, 1-17

Ironiczne żale Nahuma nad zagładą Niniwy

1 Biada miastu krwawemu!
Całe kłamliwe i grabieży pełne,
a nie ustaje rabunek.
2 Trzask biczów
i turkot kół,
i konie galopujące,
i szybko jadące rydwany.
3 Jeźdźcy szturmujący,
i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów.
I mnóstwo poległych, i moc trupów,
i martwych ciał bez liku,
tak że o zwłoki ich się potykają.
4 Skutkiem mnogich czynów nierządnych ladacznicy pełnej wdzięku,
zręcznej czarownicy,
która uwodziła narody czynami nierządnymi,
a plemiona swoimi czarami:
5 «Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów -
i podniosę twe szaty na oblicze twoje,
i ukażę narodom twą nagość,
a królestwom - twą sromotę.
6 I rzucę na ciebie obrzydliwości,
i zelżę ciebie, i uczynię z ciebie widowisko».
7 I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie,
i zawoła: «Spustoszona Niniwa!»
Któż ulituje się nad nią?
Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?
8 Czyś lepsza niż No-Amon,
które się rozsiadło między rzekami -
wody dokoła niego -
a wałem jego było morze
i wody jego murem.
9 Kusz był jego siłą i Egipt;
i nie miało ono granic.
Put i Libijczycy nieśli ci pomoc.
10 Lecz i ono w niewolę poszło - na wygnanie;
nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano
na rogach wszystkich ulic;
o jego zaś najznakomitszych rzucano losy
i wszystkich jego dostojników zakuto w kajdany.
11 Także i ty upojona będziesz i zamroczona;
również ty będziesz szukała ochrony przed wrogiem.
12 Wszystkie warownie twoje -
to figowce z wczesnymi owocami;
gdy się je potrząśnie,
wpadną do ust spożywającego.
13 Oto twoje wojsko - kobiety;
nieprzyjaciołom twoim staną otworem
bramy twego kraju;
ogień strawi twoje zawory.
14 Naczerp wody na czas twojego oblężenia.
Umocnij twoje szańce.
Wejdź w błoto i ugniataj glinę;
chwyć mocno formę do cegieł.
15 Tam pochłonie cię ogień,
wytnie cię miecz,
pożre cię jak szarańcza;
rozmnóż się jak chrząszcz,
rozmnóż się jak konik polny.
16 Namnożyłaś swoich kupców
więcej niż gwiazd na niebie;
szarańcza wykluje się z oprzędu i uleci.
17 Stróże twoi jak szarańcza,
a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych,
które osiadają na murach w czasie zimna;
wschodzi słońce, a odlatują,
i nie wiadomo, gdzie ich miejsce.