Na, 1, 1-1

KSIĘGA NAHUMA

WSTĘP DO KSIĘGI NAHUMA

Tytuł

1 Wyrok na Niniwę. Księga widzenia Nahuma z Elkosz.

Na, 1, 2-8

Potęga Pana i Jego gniew

Alef 2 Zazdrosnym i mszczącym się Bogiem
jest Pan;
(Nun) mścicielem jest Pan i Władcą [pełnym]
gniewu;
Pan mści się na swych wrogach i długo się gniewa na swoich nieprzyjaciół.
3 Pan jest cierpliwy, ale i wielki potęgą;
a z pewnością nikogo nie zostawia bez kary.
Bet Wśród burzy i wichru Jego droga,
a chmury - pyłem nóg Jego.
Gimel 4 On gromi morze i On je wysusza,
i wszystkie rzeki zamienia w pustynię.
Dalet Omdlewa Baszan i Karmels
i więdnie kwiat Libanu.
He 5 Przed Nim drżą góry
i pagórki się rozpływają;
Waw a ziemia trzęsie się od Jego oblicza -
i ląd, i wszyscy jego mieszkańcy.
Zain 6 Któż się ostoi wobec Jego oburzenia
i kto wytrzyma Jego zapalczywość?
Chet Gniew Jego wylewa się jak ogień
i rozpadają się przed Nim skały.
Tet 7 Dobry jest Pan,
On obroną w dniu niedoli,
Jodzna tych, którzy Mu ufają
8 nawet w czasie potopu.

Na, 1, 8-14

Zapowiedź spustoszenia Niniwy

Kaf Zniszczy On jej miejsce.
I wrogów swoich będzie ścigał ciemnością.
Lamed 9 Co zamierzacie przeciw Panu?
Mem On sprowadza zagładę.
Nieszczęście nie pojawi się po raz drugi.
Samek 10 Bo jak ciernie razem splecione
i jak pijacy winem upojeni,
jak wyschłe rżysko będą wyniszczeni.
Ain 11 Z ciebie wyszedł ten, który zamyśla zło przeciw Panu,
knujący nikczemne plany.
12 Tak mówi Pan:
Chociaż nietknięci są i tak liczni,
będą jednak wytępieni i zginą.
Ciebie upokorzyłem - nie upokorzę cię więcej.
13 A teraz złamię jego jarzmo, które jest na tobie,
i porozrywam twe więzy.
14 I Pan wydał wyrok na ciebie:
Imię twoje nie zachowa się dla potomności,
z domu boga twego usunę rzeźby i odlewy,
uczynię ci grób, bo jesteś przeklęty.

Na, 2, 1-1

1 Oto na górach kroki dobrego zwiastuna, co ogłasza pokój.
Święć, Judo, swe uroczystości,
wypełniaj swe śluby,
bo nie przejdzie już więcej po tobie nikczemnik,
całkowicie został zgładzony.

Na, 2, 2-14

Dramatyczny opis upadku Niniwy

2 Pogromca nadciąga przeciwko tobie.
Strzeż twierdzy,
nadzoruj drogę,
wzmocnij biodra,
zbierz wszystkie siły!
3 Bo przywraca Pan świetność Jakuba,
jak i świetność Izraela,
ponieważ łupieżcy ich splądrowali
i wyniszczyli ich latorośle.
4 Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią,
wojownicy w szkarłat ubrani;
ogniem stali iskrzą się wozy
w dniu jego przygotowania;
a włócznie ich się poruszają.
5 Na gościńcach szaleją rydwany,
przewracają się na błoniach;
wyglądają jak pochodnie,
przejeżdżają jak błyskawice.
6 Zwołuje on swoich wojowników;
potknęli się w swoim pochodzie:
śpieszą do jej murów,
lecz przygotowano już dach oblężniczy.
7 Rozwarły się bramy od strony rzeki
i pałac się zachwiał [w posadach].
8 Piękność została obnażona, usunięta,
jej służebnice lamentują
jak kwilące gołębice
i biją się w piersi.
9 I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód,
wody jej się rozpływają.
«Zatrzymajcie się, zatrzymajcie!»
Lecz nikt się nie odwraca.
10 «Grabcie srebro, grabcie złoto!»,
bo nie ma końca ten dobytek,
nadmiar wszelkich kosztowności.
11 Grabież, plądrowanie, pustoszenie;
i serce omdlewające, i chwiejące się kolana,
i skurcz we wszystkich biodrach;
a twarze wszystkich poczerwieniały.
12 Gdzież [teraz] jaskinia lwów
i owo żerowisko lwiątek,
gdzie chodził lew, lwica i szczenię lwie,
a nikt [ich] nie trwożył.
13 Lew dosyć rozszarpał [ofiar] dla swoich szczeniąt
i nadusił dla swoich lwic,
i wypełnił zdobyczą swe nory,
a legowiska swoje grabieżą.
14 «Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów -
i puszczę z dymem twe rydwany,
a lwiątka twoje miecz wytępi,
i wykorzenię z ziemi twój łup,
i nie będzie więcej słychać głosu twoich posłów».

Na, 3, 1-17

Ironiczne żale Nahuma nad zagładą Niniwy

1 Biada miastu krwawemu!
Całe kłamliwe i grabieży pełne,
a nie ustaje rabunek.
2 Trzask biczów
i turkot kół,
i konie galopujące,
i szybko jadące rydwany.
3 Jeźdźcy szturmujący,
i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów.
I mnóstwo poległych, i moc trupów,
i martwych ciał bez liku,
tak że o zwłoki ich się potykają.
4 Skutkiem mnogich czynów nierządnych ladacznicy pełnej wdzięku,
zręcznej czarownicy,
która uwodziła narody czynami nierządnymi,
a plemiona swoimi czarami:
5 «Oto Ja przeciw tobie! - wyrocznia Pana Zastępów -
i podniosę twe szaty na oblicze twoje,
i ukażę narodom twą nagość,
a królestwom - twą sromotę.
6 I rzucę na ciebie obrzydliwości,
i zelżę ciebie, i uczynię z ciebie widowisko».
7 I każdy, kto cię ujrzy, oddali się od ciebie,
i zawoła: «Spustoszona Niniwa!»
Któż ulituje się nad nią?
Gdzie mam szukać pocieszycieli dla ciebie?
8 Czyś lepsza niż No-Amon,
które się rozsiadło między rzekami -
wody dokoła niego -
a wałem jego było morze
i wody jego murem.
9 Kusz był jego siłą i Egipt;
i nie miało ono granic.
Put i Libijczycy nieśli ci pomoc.
10 Lecz i ono w niewolę poszło - na wygnanie;
nawet niemowlęta jego roztrzaskiwano
na rogach wszystkich ulic;
o jego zaś najznakomitszych rzucano losy
i wszystkich jego dostojników zakuto w kajdany.
11 Także i ty upojona będziesz i zamroczona;
również ty będziesz szukała ochrony przed wrogiem.
12 Wszystkie warownie twoje -
to figowce z wczesnymi owocami;
gdy się je potrząśnie,
wpadną do ust spożywającego.
13 Oto twoje wojsko - kobiety;
nieprzyjaciołom twoim staną otworem
bramy twego kraju;
ogień strawi twoje zawory.
14 Naczerp wody na czas twojego oblężenia.
Umocnij twoje szańce.
Wejdź w błoto i ugniataj glinę;
chwyć mocno formę do cegieł.
15 Tam pochłonie cię ogień,
wytnie cię miecz,
pożre cię jak szarańcza;
rozmnóż się jak chrząszcz,
rozmnóż się jak konik polny.
16 Namnożyłaś swoich kupców
więcej niż gwiazd na niebie;
szarańcza wykluje się z oprzędu i uleci.
17 Stróże twoi jak szarańcza,
a twoi urzędnicy jak mnóstwo koników polnych,
które osiadają na murach w czasie zimna;
wschodzi słońce, a odlatują,
i nie wiadomo, gdzie ich miejsce.

Na, 3, 18-19

Ruiny Niniwy nie będą odbudowane

18 Drzemią pasterze twoi, królu asyryjski;
zasnęli twoi mocarze -
lud twój rozproszył się po górach,
i nie ma nikogo, kto by [go] zgromadził.
19 Nie ma lekarstwa na twoją klęskę,
nieuleczalna jest twoja rana.
Wszyscy, którzy usłyszą wieść o tobie,
w dłonie klaskać będą nad tobą:
bo na kogóż nie przechodziła
wciąż twoja niegodziwość?