Jl, 1, 1-1

KSIĘGA JOELA

1 Słowo Pana, skierowane do Joela, syna Petuela:

Jl, 1, 2-12

Lament nad straszliwą plagą szarańczy

2 Słuchajcie tego, starcy,
i nakłońcie uszy, wszyscy mieszkańcy kraju;
czy stało się to za dni waszych
lub za dni waszych przodków?
3 Powiedzcie to synom waszym,
a synowie wasi niech powiedzą swoim synom,
a synowie ich następnym pokoleniom.
4 Co pozostawiła gąsienica, zjadła szarańcza,
a co pozostało po szarańczy, zjadły [jej] larwy,
a co pozostało po larwach, zjadły liszki.
5 Ocknijcie się, pijani, a płaczcie!
Użalajcie się wszyscy, co pijecie wino,
bo moszcz odjęto od ust waszych.
6 Albowiem najechał mój kraj
lud mocny i niezliczony.
Jego zęby jak zęby lwa,
a siekacze ma jak lwica.
7 Winnicę moją spustoszył,
a mój figowiec porąbał,
ogołocił go zupełnie i porzucił,
tak że konary jego pobielały.
8 Użalaj się, jak dziewica przepasana worems,
nad oblubieńcem swojej młodości!
9 Musiały ustać ofiary pokarmowe i płynne
w domu Pańskim.
Okryjcie się żałobą, kapłani,
słudzy Pańscy!
10 Spustoszone jest pole,
w żałobie jest ziemia,
bo zniszczone jest zboże,
wysechł moszcz,
zwiędło drzewo oliwne.
11 Zawstydźcie się, rolnicy,
narzekajcie, uprawiający winnice,
z powodu pszenicy i jęczmienia,
bo plony z pól przepadły.
12 Uschła winna latorośl
i zwiędły figowce,
drzewa granatowe i palmy daktylowe, i jabłonie -
wszystkie drzewa polne uschły.
I zniknęła radość spośród synów ludzkich.

Jl, 1, 13-20

Wezwanie do pokuty i modlitwy

13 Przepaszcie się i płaczcie, kapłani;
podnieście lament, słudzy ołtarza,
wejdźcie i nocujcie w worach, słudzy Boga mojego,
bo odmówiono domowi Boga waszego
ofiary pokarmowej i płynnej.
14 Uświęćcie się przez post,
zwołajcie uroczyste zgromadzenie,
zbierzcie starców,
wszystkich mieszkańców kraju
do domu Pana, Boga waszego,
i wołajcie do Pana:
15 «Ach, biada! Co za dzień!
Bliski jest dzieńs Pański,
zniszczenie przyjdzie od Niszczyciela».
16 Czyż na naszych oczach
nie znika żywność,
a z domu Boga naszego -
radość i wesele?
17 Pogniły ziarna
pod swymi skibami,
zniszczone są gumna,
zburzone spichlerze,
bo uschło zboże.
18 Jakże ryczy bydło
i błąkają się stada wołów,
bo nie mają pastwisk;
nawet i trzody owiec dotknęła klęska.
19 O Panie, do Ciebie wołam,
bo ogień pochłonął pastwiska stepowe,
a płomień spalił wszystkie drzewa polne.
20 Nawet dzikie zwierzęta tęsknie wzdychają do Ciebie,
bo wyschły strumienie wody,
a ogień pochłonął pastwiska stepowe.

Jl, 2, 1-11

Druga fala szarańczy

1 Dmijcie w róg na Syjonies,
a wołajcie na górze mej świętej!
Niechaj zadrżą wszyscy mieszkańcy kraju,
bo nadchodzi dzieńs Pański,
bo jest już bliski.
2 Dzień ciemności i mroku,
dzień obłoku i mgły.
Jak zorza poranna rozciąga się po górach
lud wielki a mocny,
któremu równego nie było od początku
i nie będzie po nim nigdy aż po lata następnych pokoleń.
3 Przed nim ogień pożerający,
a za nim płomień palący;
ziemia ta jest przed nim jak ogród Eden,
lecz po nim będzie pustym stepem
i przed nim nikt nie ujdzie.
4 Wygląd ich podobny do wyglądu koni,
a biegną jak rumaki,
5 co skaczą po szczytach gór;
jak turkot rydwanów
i jak szum płomienia ognia, co pożera ściernisko,
jak lud potężny, gotów do walki.
6 Przed nim narody lęk odczuwać będą,
wszystkie twarze pobledną.
7 Jak bohaterowie biegną do szturmu,
jak mężowie waleczni wdrapują się na mury,
każdy z nich idzie swą drogą,
a ze ścieżek swoich nie ustąpią.
8 Jeden drugiego nie tratuje,
każdy pójdzie swoim szlakiem.
I choć na oręż natrafia,
ran nie odnosi.
9 Napadają na miasto, zdobywają mury,
na domy się wdrapują,
jak złodzieje wchodzą oknami.
10 Przed nimi drży ziemia,
niebiosa się trzęsą,
słońce i księżyc ulegają zaćmieniu,
a gwiazdy tracą swą jasność.
11 A Pan wydaje głos przed wojskiem swoim,
gdyż bardzo liczny jest Jego obóz,
bo wykonawcy Jego rozkazów pilni;
wielki bowiem jest dzieńs Pański
i straszliwy. A któż go przetrzyma?

Jl, 2, 12-14

Warunkiem przebaczenia - pokuta

12 «Przeto jeszcze i teraz - wyrocznias Pana -
nawróćcie się do Mnie całym swym sercem,
przez post i płacz, i lament».
13 Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty!
Nawróćcie się do Pana, Boga waszego!
On bowiem jest litościwy, miłosierny,
nieskory do gniewu i bogaty w łaskę,
a lituje się nad niedolą.
14 Kto wie? Może znów się zlituje
i pozostawi po sobie błogosławieństwo [plonów]
na ofiarę pokarmową i płynną
dla Pana, Boga waszego.

Jl, 2, 15-17

Ponowne wezwanie do pokuty

15 Na Syjonie dmijcie w róg,
zarządźcie święty post,
ogłoście uroczyste zgromadzenie.
16 Zbierzcie lud,
zwołajcie świętą społeczność,
zgromadźcie starców,
zbierzcie dzieci
i niemowlęta!
Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty,
a oblubienica ze swego pokoju!
17 Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą
kapłani, słudzy Pańscy!
Niech mówią:
«Zlituj się, Panie, nad ludem Twoim,
nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie,
aby poganie nie zapanowali nad nami.
Czemuż mówić mają między narodami:
Gdzież jest ich Bóg?»

Jl, 2, 18-20

Odpowiedzią Pana - ustanie plagi szarańczy

18 A Pan zapłonął zazdrosnąs miłością ku swojej ziemi
i zmiłował się nad swoim ludem.
19 Odpowiedział Pan i rzekł swojemu ludowi:
«Oto Ja wam posyłam
zboże i moszcz, i oliwę,
i nasycicie się nimi,
i nie wydam was więcej na pohańbienie między poganami.
20 Tego [nieprzyjaciela], co przychodzi z północy, oddalę od was,
wypędzę go do ziemi suchej i spustoszonej;
przednia jego straż zwróci się ku morzu wschodniemu,
a tylna jego straż ku morzu zachodniemu;
i pozostanie po nim zgnilizna,
bo wielkie rzeczy [Pan] uczynił».

Jl, 2, 21-22

Wezwanie do radości

21 Nie lękaj się, ziemio!
Raduj się i wesel,
bo wielkie rzeczy Pan uczynił.
22 Nie lękajcie się, dzikie zwierzęta,
bo zielenią pokryło się pastwisko na stepie,
bo drzewa [znów] rodzą owoce,
figowiec i winorośl plon przynoszą.

Jl, 2, 23-27

Zapowiedź lepszej przyszłości

23 I wy się weselcie, synowie Syjonu,
radujcie się w Panu, Bogu waszym,
bo zesłał wam deszcz sprawiedliwości,
deszcz jesienny i deszcz wiosenny,
które zesłał na was obficie, jak dawniej.
24 I będą klepiska napełnione zbożem,
a tłocznie będą opływały w moszcz i oliwę.
25 «W ten sposób wynagrodzę wam lata,
które strawiła szarańcza,
gąsienice, liszki i larwy,
wielkie moje wojsko,
które przeciw wam wysłałem».
26 Wówczas naprawdę będziecie mogli najeść się do syta
i chwalić będziecie imięs Pana, Boga waszego,
który cudownie wobec was postąpił.
[Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia].
27 «I poznacie, że wśród Izraela Ja jestem,
że jestem Panem, Bogiem waszym, a nie ma innego.
Lud mój nie zazna więcej zawstydzenia.

Jl, 3, 1-2

Czasy ostateczne: Sąd i zbawienie

1 I wyleję potem Ducha mego na wszelkie ciałos,
synowie wasi i córki wasze prorokować będą,
starcy wasi będą mieć sny,
a młodzieńcy wasi będą mieć widzenia.
2 Nawet na sługi i służebnice wyleję
Ducha mego w owych dniach.

Jl, 3, 3-5

Znaki nastania dnia Pańskiego

3 I uczynię znakis na niebie i na ziemi:
krew i ogień, i słupy dymne.
4 Słońce zmieni się w ciemność,
a księżyc w krew,
gdy przyjdzie dzieńs Pański,
dzień wielki i straszny.
5 Każdy jednak, kto wezwie imienias Pańskiego, będzie zbawiony,
bo na górze Syjons i w Jeruzalem
będzie wybawienie,
jak przepowiedział Pan,
i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan.

Jl, 4, 1-21

Narody przed sądem Pańskim

1 I oto w owych dniach i w owym czasie,
gdy odmienię los jeńców Judy i Jeruzalem,
2 zgromadzę też wszystkie narody
i zaprowadzę je do Doliny Joszafat,
i tam sąd nad nimi odbędę
w sprawie mojego ludu i dziedzictwa mego, Izraela,
które wśród narodów rozproszyli,
a ziemię moją podzielili;
3 o lud mój los rzucali
i chłopca wymieniali za nierządnicę,
a dziewczę sprzedawali za wino, aby pić.
4 I wy, Tyrzes i Sydonies, cóż macie przeciwko Mnie,
i wy, wszystkie okręgi filistyńskie?
Chcecie wziąć na Mnie odwet?
Jeśli tylko zechcecie Mi to uczynić,
to Ja bardzo szybko wasz odwet zwrócę
na wasze głowy.
5 Zabraliście srebro moje i złoto,
a wspaniałe klejnoty moje zanieśliście do
swoich świątyń.
6 Wy, którzy synów Judy i synów Jeruzalem
oddaliście synom Jawanu
po to, by ich oddalić od kraju.
7 Ja sprowadzę ich z miejsca, w które ich zaprzedaliście,
a wasz odwet zwrócę na waszą głowę.
8 I oddam synów waszych i córki wasze
w ręce synów judzkich,
a oni zaprzedadzą ich Sabejczykom,
narodowi dalekiemu».
Tak Pan powiedział.
9 Rozgłoście to między narodami,
uświęćcie się na wojnę,
wezwijcie bohaterów!
Niech przybędą i niech się zaciągną
wszyscy mężowie waleczni!
10 Przekujcie lemiesze wasze na miecze,
a sierpy wasze na oszczepy;
kto słaby, niech powie: «Jestem bohaterem».
11 Zgromadźcie się i przyjdźcie,
wszystkie narody z okolicy,
zbierzcie się!
Sprowadź, Panie, swych bohaterów!
12 «Niech ockną się i przybędą
narody te do Doliny Joszafat,
bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne.
13 Zapuśćcie sierp,
bo dojrzało żniwo;
pójdźcie, deptajcie, bo pełna jest tłocznia,
przelewają się kadzie,
złość bowiem ich jest wielka».
14 Tłumy, tłumy w Dolinie Wyroku!
Bliski jest dzieńs Pański
w Dolinie Wyroku.
15 Słońce i księżyc się zaćmią,
a gwiazdy światłość swą utracą.
16 A Pan zagrzmi z Syjonus
i z Jeruzalem głos swój tak podniesie,
że niebiosa i ziemia zadrżą.
Pan jest ucieczką swego ludu
i ostoją synów Izraela.
17 «I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz,
co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej;
a Jeruzalem będzie święte
i przez nie już obcy nie będą przechodzić».
18 I stanie się owego dnia,
że góry moszczem ociekać będą,
a pagórki mlekiem płynąć,
i wszystkie strumienie judzkie
napełnią się wodą,
a z domu Pańskiego wytryśnie źródło,
które nawodni potok Szittim.
19 Egipt będzie wydany na spustoszenie,
a Edom zamieni się w straszną pustynię
z powodu nieprawości uczynionych względem synów judzkich,
gdyż krew niewinną przelewali w ich ziemi.
20 Lecz [ziemia] Judy na wieki będzie zamieszkana,
a Jeruzalem z pokolenia na pokolenie.
21 «Bo [czyż] pozwolę, by krew ich pozostała bez pomsty? Nie pozostawię bez pomsty».
A Pan zamieszka na Syjonie.