Jdt, 9, 1-14

Modlitwa Judyty

1  Judyta zaś upadła na twarz, posypała głowę popiołem i odsłoniła wór, który przedtem przywdziała. Wtedy tego wieczoru składano Bogu w świątyni, w Jeruzalem, ofiarę kadzenia. A Judyta donośnym głosem zaczęła wołać do Pana tymi słowami:

2  «Panie, Boże mego praojca, Symeona,
Ty mu dałeś w rękę miecz,
aby dokonał pomsty na cudzoziemcach,
którzy odkryli łono dziewicy, aby je splugawić,
i obnażyli jej biodra, aby ją zawstydzić,
oraz zbezcześcili jej łono, aby ją zhańbić.
Ty powiedziałeś: Tak być nie może, a oni tak uczynili.
3 Dlatego wydałeś ich starszyznę na zabicie,
a ich łoże, które splugawili przez swoje oszustwo,
także na skutek ich oszustwa napełniłeś krwią.
Zgładziłeś ich niewolników razem z książętami,
a książąt razem z ich tronami.
4 Żony ich wydałeś na łup
i córki ich do niewoli,
a cały ich dobytek do podziału
między umiłowanych przez Ciebie synów,
którzy odznaczyli się gorliwością dla Ciebie
i mając w nienawiści splugawienie krwi swojej,
Ciebie wzywali na pomoc.
Boże, Boże mój – wysłuchaj mnie, wdowy!
5 Tyś uczynił rzeczy wcześniejsze od tamtych
i tamte, i te późniejsze,
także i teraźniejsze, i te, które nastąpią, ułożyłeś,
a stały się te, które miałeś w swoim zamyśle.
6 Skoro ukazały się te, które postanowiłeś,
powiedziały: Oto jesteśmy.
Wszystkie bowiem Twoje drogi są przygotowane,
i przewidziany Twój wyrok.
7 Oto Asyryjczycy zwiększyli swe siły zbrojne,
dumni się stali ze swych koni i jeźdźców,
szczycą się siłą piechoty,
ufają tarczy i oszczepowi,
łukowi i procy;
a nie poznali w Tobie Pana,
który niweczy wojny.
8 Pan jest imię Twoje.
Ich potęgę rozbij swoją mocą
i rozgrom ich siłę w swym gniewie!
Ponieważ postanowili zbezcześcić Twoje świętości,
splugawić namiot, gdzie mieszka sława Twego imienia,
i odciąć mieczem rogi Twego ołtarza.
9 Spojrzyj na ich pychę,
ześlij swój gniew na ich głowy,
daj mojej ręce wdowiej
siłę do tego, co zamierzyłam.
10 Uderz podstępem warg moich
niewolnika obok wodza
i wodza obok jego sługi.
Skrusz ich zarozumiałość ręką niewiasty!
11 Albowiem nie w ilości jest Twoja siła
ani panowanie Twoje nie zależy od mocnych,
lecz Ty jesteś Bogiem pokornych,
wspomożycielem poniżonych,
opiekunem słabych,
obrońcą odrzuconych
i wybawcą tych, co utracili nadzieję.
12 Tak, tak, Boże ojca mego,
Boże dziedzictwa Izraela,
Władco nieba i ziemi,
Stwórco wód
i Królu wszelkiego stworzenia,
wysłuchaj modlitwy mojej!
13 Daj mi mowę podstępną,
by zadała im ranę i siniec,
oni bowiem okrutne uknuli zamysły
przeciwko Twojemu przymierzu
i świętemu domowi Twemu,
i przeciwko wysokiej górze Syjon,
i domowi należącemu do Twoich synów.
14 Spraw, aby cały naród i każde pokolenie poznało i wiedziało,
że Ty jesteś Bogiem, Bogiem wszelkiej potęgi i mocy,
i że nie ma nikogo innego prócz Ciebie,
kto by tarczą osłonił lud izraelski».