Jdt, 11, 1-23

1 A Holofernes rzekł do niej: «Odwagi, niewiasto! Niech się nie lęka twoje serce! Ja nigdy nie uczyniłem nic złego człowiekowi, który postanowił służyć Nabuchodonozorowi, królowi całej ziemi. 2 A gdyby twój lud zamieszkujący górską krainę nie wzgardził mną, nie podniósłbym włóczni przeciw niemu. Lecz oni sami to na siebie sprowadzili. 3 A teraz powiedz mi, dlaczego zbiegłaś od nich i przyszłaś do nas? Przybyłaś istotnie dla ocalenia [swego]. Ufaj, zachowasz swe życie tej nocy i na przyszłość. 4  Nie ma bowiem nikogo, kto by cię skrzywdził, lecz wszyscy będą ci życzliwi, jak to się dzieje sługom pana mego, króla Nabuchodonozora».

5 A Judyta mu odpowiedziała: «Przyjmij słowa swojej niewolnicy i pozwól swojej służebnicy mówić do siebie, a ja tej nocy nie będę okłamywać pana mego. 6  Jeśli posłuchasz słów twej służebnicy, to Bóg szczęśliwie doprowadzi z tobą dzieło do końca; a pan mój nie zawiedzie się w swoich zamysłach. 7 Na życie Nabuchodonozora, króla całej ziemi, i na trwanie jego potęgi – tego, który cię posłał, abyś sprowadził na prawe drogi wszelką istotę żyjącą! Dzięki tobie bowiem służą mu nie tylko ludzie, ale także dzikie zwierzęta w polu, bydło i ptaki podniebne. Dzięki twej mocy żyć będą dla Nabuchodonozora i całego jego domu. 8 Słyszeliśmy bowiem o twej mądrości i przemyślności twego ducha. Rozgłoszono zaś po całej ziemi, że w całym królestwie tylko ty jeden jesteś dobry, bogaty w doświadczenie i godny podziwu w prowadzeniu wojny. 9 A co się tyczy mowy, którą miał Achior na naradzie u ciebie, to znamy jego słowa, ponieważ ludzie z Betulii zachowali go przy życiu, on zaś opowiedział im wszystko, co mówił u ciebie. 10  Dlatego, władco i panie, nie lekceważ jego mowy, lecz zachowaj ją w swoim sercu, ponieważ jest prawdziwa. Naród nasz bowiem nie otrzyma kary ani miecz ich nie zwycięży, jeśli nie zgrzeszą przeciw swemu Bogu. 11  A teraz, aby pan mój nie został odrzucony, nie dokonawszy niczego, śmierć spadnie na ich głowy, ponieważ opanował ich już grzech, przez który rozgniewają swego Boga, ilekroć popełnią wykroczenie. 12  Skoro wyczerpały się ich zapasy żywności i zabrakło w ogóle wody, postanowili rzucić się na swoje bydło i uradzili spożywać to wszystko, co Bóg swoimi prawami zakazał im spożywać. 13  Nawet uchwalili, że będą spożywać w całości pierwociny zbóż i dziesięciny z wina i oliwy, które poświęcone przechowywali dla kapłanów pełniących służbę przed obliczem Boga naszego w Jeruzalem, a tych rzeczy nikomu z ludu nie wolno było nawet dotykać rękami. 14  Potem wysłali posłów do Jeruzalem, ponieważ i tam mieszkający czynili to samo, aby im przyniesiono zwolnienie od Rady Starszych. 15  I stanie się – jak tylko im o tym doniosą, a oni nadal to czynić będą – że zostaną tego dnia wydani tobie na zagładę. 16  Dlatego ja, twoja niewolnica, gdy poznałam dokładnie to wszystko, uciekłam od nich. Bóg mnie posłał, abym razem z tobą dokonała czynów, które wprawią w zdumienie całą ziemię, każdego, ktokolwiek o nich usłyszy.
17  Ponieważ twoja niewolnica jest bogobojna i służy dniem i nocą Bogu nieba, dlatego teraz pozostanę przy tobie, panie mój, a nocą niewolnica twoja wychodzić będzie do wąwozu. i modlić się będę do Boga. a On mi powie, kiedy oni popełnią swoje grzechy. 18  Wtedy wrócę i oznajmię ci, a ty wyruszysz ze wszystkimi twoimi siłami zbrojnymi, i nie będzie nikogo wśród nich, kto by się tobie przeciwstawił. 19  Ja zaś poprowadzę cię przez środek Judei, aż dojdziemy do Jeruzalem. Tam umieszczę twój tron w środku miasta. Ty zaś poprowadzisz ich jak owce, które nie mają pasterza, i nawet pies nie zawarczy na ciebie. To zostało mi powiedziane zgodnie z moim przewidywaniem i oznajmione mi; ja zaś zostałam posłana, aby ci donieść».
20  Spodobały się jej słowa Holofernesowi i wszystkim jego sługom. Zdumieni jej mądrością, powiedzieli: 21  «Nie ma podobnej do niej kobiety od krańca do krańca ziemi, o tak pięknym obliczu i tak rozumnej mowie». 22  A Holofernes powiedział do niej: «Dobrze uczynił Bóg, wysyłając cię przed twoim ludem, aby rękom naszym dostało się zwycięstwo, a tym, którzy wzgardzili moim panem – klęska. 23  Naprawdę piękna jest twoja postać i dobre twoje słowa. Jeśli uczynisz tak, jak mówiłaś, to twój Bóg stanie się moim Bogiem, a ty zamieszkasz w domu króla Nabuchodonozora i będziesz sławna na całej ziemi».