Est, 7, 1-10

Zdemaskowanie Hamana na uczcie

1  Przyszedł więc król z Hamanem, aby ucztować z królową Esterą. 2  I także w drugim dniu podczas picia wina król rzekł do Estery: «Jakie jest twoje życzenie, królowo Estero, a będzie ci spełnione, i jaka twoja prośba? Choćby to była połowa królestwa, stanie się».

3 W odpowiedzi rzekła królowa Estera: «Królu, jeśli darzysz mnie życzliwością i jeśli król uzna za słuszne, to niech będzie darowane mi życie – oto moje życzenie, i lud mój – oto moja prośba! 4  Albowiem sprzedano nas, mnie i mój lud, aby nas wytracić, wymordować i zniszczyć. Gdyby nas sprzedano tylko jako niewolników i niewolnice, milczałabym. A tak nigdy nie wynagrodzi ciemiężyciel szkody królowi». 5  Na to odpowiedział król Aswerus i rzekł królowej Esterze: «Któż jest ten, który zawziął się w sercu swoim, aby to uczynić, i gdzie on jest?» 6  I odpowiedziała Estera: «Tym przeciwnikiem i wrogiem jest Haman, ten niegodziwiec». Zatrwożył się Haman wobec króla i królowej. 7  Król zaś w gniewie swoim wstał od picia wina i [poszedł] do pałacowego ogrodu. Haman zaś stanął przed królową Esterą, aby prosić o życie swoje, ponieważ dostrzegł, że król postanowił jego zgubę. 8  Potem król wrócił z pałacowego ogrodu do domu, gdzie pito wino, Haman zaś przypadł do łoża, na którym spoczywała Estera. A na to król rzekł: «Czy jeszcze chcesz zgwałcić królową w mojej obecności, w moim domu?» Słowo wyszło z ust króla, a twarz Hamana zakryto. 9  I rzekł Charbona, jeden z eunuchów, którzy pełnili służbę przy królu: «Oto drzewo, które postawił Haman dla Mardocheusza, co radził dobrze królowi, stoi przed domem Hamana, wysokie na pięćdziesiąt łokci». I rzekł król: «Powieście go na nim!» 10  I powieszono Hamana na drzewie, które przygotował Mardocheuszowi, a uspokoił się gniew króla.