Ba, 3, 9-38

Mowa proroka o mądrości

9 Bądź posłuszny, Izraelu, przykazaniom życiodajnym,
nakłoń ucha, by poznać mądrość.
10 Cóż się to stało, Izraelu,
że jesteś w kraju nieprzyjaciół,
wynędzniały w ziemi obcej,
11 uważany za nieczystego na równi z umarłymi,
zaliczony do tych, co schodzą do Otchłani?
12 Opuściłeś źródło mądrości.
13 Gdybyś chodził po drodze Bożej,
mieszkałbyś w pokoju na wieki.
14 Naucz się, gdzie jest mądrość,
gdzie jest siła i rozum,
a poznasz równocześnie,
gdzie jest długie i szczęśliwe życie,
gdzie jest światłość dla oczu i pokój.
15 Lecz któż znalazł jej miejsce
lub kto wszedł do jej skarbców?
16 Gdzież są zwierzchnicy narodów
i panujący nad zwierzętami, co są na ziemi,
17 ci, co igrają z ptakami podniebnymi,
ci, co gromadzą srebro i złoto,
w których ludzie pokładali ufność,
a nie ma końca nabywaniu tych rzeczy,
18 [gdzież są ci,] którzy obrabiają srebro,
trudzą się tak, że prawie nie widać końca ich pracy?
19 Zniknęli i do Otchłani zstąpili,
a inni stanęli na ich miejsce.
20 Młodsi ujrzeli światło
i zamieszkali na ziemi,
ale drogi mądrości nie pojęli,
21 nie poznali jej ścieżek
ani jej nie uchwycili,
a synowie od drogi ich daleko odeszli.
22 Nie słyszano o niej w Kanaanie
ani w Temanie jej nie widziano.
23 Synowie Hagar ubiegają się o mądrość tej ziemi,
kupcy z Merranu i Temanu, bajarze i poszukiwacze wiedzy
nie znają drogi mądrości
ani nie pamiętają o jej ścieżkach.
24 O Izraelu, jakże wielki jest dom Boga,
jakże rozległy obszar Jego posiadłości!
25 Wielki i nie mający końca,
wysoki i niezmierzony.
26 Tam urodzili się olbrzymi,
sławni od początku,
wielcy, biegli w walce.
27 Ale nie tych wybrał Bóg
i nie im wskazał drogę do mądrości.
28 Zginęli dlatego, że mądrości nie mieli,
zginęli z powodu swej nierozwagi.
29 Któż wstąpił do nieba, aby ją wziąć,
któż ją z obłoków sprowadził?
30 Któż przeprawił się przez morze, a znalazł ją
i przywiózł w zamian za najlepsze złoto?
31 Nie ma nikogo, kto by znał jej drogę
i kto by rozpoznał jej ścieżkę;
32 lecz zna ją Wszechwiedzący
i zbadał ją swoim rozumem.
Ten, który na czas bezkresny urządził ziemię
i napełnił ją stworzeniami czworonożnymi,
33 wysłał światło, i poszło,
wezwał je, a ono posłuchało Go z drżeniem.
34 Gwiazdy radośnie świecą na swoich strażnicach.
35 Wezwał je. Odpowiedziały: «Jesteśmy».
Z radością świecą swemu Stwórcy.
36 On jest Bogiem naszym.
I żaden inny nie może
z Nim się równać.
37 Zbadał wszystkie drogi mądrości
i dał ją słudze swemu, Jakubowi,
i Izraelowi, umiłowanemu swojemu.
38 Potem ukazała się ona na ziemi
i zaczęła przebywać wśród ludzi.