Ba, 2, 1-35

1 Wypełnił Pan słowa, które wypowiedział przeciwko nam, przeciw sędziom naszym sądzącym Izraela, przeciw królom i zwierzchnikom naszym, przeciw każdemu z Izraela i Judy. 2 Nigdzie pod niebem nie spełniły się one tak, jak je spełnił w Jeruzalem, zgodnie z tym, co było napisane w Prawie Mojżeszowym, 3 że ktoś z nas będzie jadł ciało swojego syna, a inny córki. 4 Dał ich [Bóg] za niewolników wszystkim królestwom, które są dokoła, na pośmiewisko i szyderstwo narodom, między którymi Pan nas rozproszył. 5 Stali się oni jak poddani, nie jak panujący, dlatego że zgrzeszyliśmy przeciw Panu, Bogu naszemu, że nie byliśmy posłuszni Jego głosowi. 6 Panu, Bogu naszemu, [należna jest] sprawiedliwość, a nam i przodkom naszym dzisiaj rumieniec wstydu na twarzy. 7 Cała niedola, którą Pan zamierzył względem nas, spadła na nas. 8 Nie staraliśmy się przebłagać oblicza Pana odwróceniem się każdego [z nas] od zamysłów swojego złego serca. 9 Czuwał Pan nad tym, by sprowadzić niedolę na nas, bo jest sprawiedliwy we wszystkich dziełach swoich, które nam nakazał. 10 Nie słuchaliśmy Jego głosu, by postępować według przykazań Pana, które nam dał. 11 A teraz, Panie, Boże Izraela, który wyprowadziłeś lud swój z ziemi egipskiej ręką potężną wśród znaków i cudów, wielką mocą, ramieniem wyciągniętym w górę i zdobyłeś sobie imię, aż po dzień dzisiejszy – 12 zgrzeszyliśmy bezbożnie i niegodziwie postąpiliśmy, Panie, Boże nasz, wobec wszystkich sprawiedliwych rozporządzeń Twoich. 13 Niech się odwróci od nas zapalczywość Twoja, bo mało nas ocalało między narodami, wśród których nas rozproszyłeś. 14 Wysłuchaj, Panie, modlitw i próśb naszych, wybaw nas przez wzgląd na siebie samego! Wyjednaj nam łaskę przed obliczem tych, co nas uprowadzili, 15 aby poznała cała ziemia, że Ty jesteś Pan, Bóg nasz, że imię Twoje jest wzywane nad Izraelem i nad narodem jego. 16 Panie, spojrzyj ze świętego przybytku swego i pomyśl o nas! Nakłoń, Panie, ucha swego i wysłuchaj! 17 Otwórz, Panie, swe oczy i zobacz, że to nie umarli przebywający w Otchłani, którym tchnienie ich wnętrza odjęto, oddadzą Ci chwałę i uwielbienie, 18 lecz dusza zasmucona z powodu ogromu [niedoli], ten, kto chodzi pochylony i zbolały, oczy niedomagające, dusza przymierająca głodem oddadzą Ci chwałę i sprawiedliwość, Panie! 19 Albowiem nie na sprawiedliwych czynach przodków ani królów naszych się opieramy, gdy prosimy Cię o miłosierdzie nad nami, Panie, Boże nasz! 20 Zesłałeś bowiem zapalczywość i gniew swój na nas, jak to ogłosiłeś przez proroków, sługi swoje: 21 Tak mówi Pan: Pochylcie swe karki i służcie królowi babilońskiemu, a mieszkać będziecie na ziemi, którą dałem przodkom waszym. 22 A jeżeli nie posłuchacie głosu Pana, aby służyć królowi babilońskiemu, 23 zabiorę z miast Judy i z Jeruzalem głos radości i wesela, głos oblubieńca i oblubienicy, a cała ziemia będzie bezludnym pustkowiem. 24 Nie posłuchaliśmy jednak głosu Twego, by służyć królowi babilońskiemu, więc wypełniłeś słowa, które wypowiadałeś przez proroków, sługi swoje, że będą usunięte kości królów i przodków naszych ze swego miejsca. 25 A oto są porzucone na skwar dnia i ziąb nocy. Pomarli oni z powodu okropnej nędzy, głodu, miecza i zarazy. 26 Uczyniłeś z domem, gdzie wzywano imienia Twojego, to, co jest obecnie, z powodu złości domu Izraela i domu Judy. 27 Postąpiłeś jednak względem nas, Panie, Boże nasz, według całej swej łagodności i wielkiego miłosierdzia swego, 28 stosownie do słów wypowiedzianych przez sługę Twego, Mojżesza, w dniu, kiedy kazałeś mu pisać Prawo Twoje przed obliczem synów Izraela, mówiąc: 29 Jeżeli nie będziecie posłuszni głosowi mojemu, ten wielki i liczny tłum stanie się mały między narodami, gdzie go rozproszę. 30 Wiem, że nie posłuchają Mnie, bo są ludem o twardym karku, wejdą jednak w siebie w ziemi wygnania. 31 Poznają wówczas, że Ja jestem ich Panem i Bogiem. Dam im serce i uszy otwarte, 32 chwalić Mnie będą w ziemi wygnania swego i pamiętać o imieniu moim. 33 Odwrócą się od swojej zatwardziałości i od złych czynów swoich, ponieważ przypomną sobie los przodków, którzy grzeszyli przed Panem. 34 Sprowadzę ich do ziemi, którą poprzysiągłem ich ojcom: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Będą panować nad nią, rozmnożę ich, nie zostaną w małej liczbie. 35 Zawrę z nimi przymierze wieczne, Ja będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Nie usunę więcej ludu mego, Izraela, z ziemi, którą im dałem.