1Krn, 16, 1-43

Arka Przymierza w Jerozolimie

1  Przyniesiono więc Arkę Bożą i ustawiono ją pośrodku namiotu, jaki rozpiął dla niej Dawid, po czym złożono całopalenia i ofiary pojednania. 2  Gdy zaś Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana. 3  I potem rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyznom, jak i kobietom, każdemu po bochenku chleba, po kawałku mięsa i po placku z rodzynkami. 4  Ustanowił przed Arką Pańską niektórych lewitów z obsługi, aby sławili, dzięki czynili i wychwalali Pana, Boga Izraela: 5 Asafa – przełożonym, Zachariasza – jego zastępcą, potem Uzzjela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza, Obed-Edoma i Jejela, [aby grali] na instrumentach: harfach i cytrach, Asafa zaś, [by uderzał] w cymbały dźwięczące; 6  Benajasza i Jachazjela, by stale trąbili przed Arką Przymierza Bożego. 7  Owego dnia postanowił Dawid po raz pierwszy, aby tak wielbiono Pana za pośrednictwem Asafa i jego braci:

8  «Dzięki czyńcie Panu, wzywajcie Jego imienia,
głoście dzieła Jego wśród narodów!
9  Śpiewajcie Mu, grajcie Mu psalmy,
rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda.
10  Szczyćcie się świętym Jego imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana!
11  Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
szukajcie zawsze Jego oblicza.
12  Pamiętajcie o cudach, które On zdziałał,
o Jego znakach i sądach ust Jego.
13  Potomstwo Izraela, Jego sługi,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy!
14  On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.
15  Na wieki pamięta o swoim przymierzu –
obietnicę dał dla tysiąca pokoleń.
16  Zawarł je z Abrahamem
i przysięgę dał Izaakowi.
17  Ustanowił dla Jakuba jako prawo
wieczne przymierze dla Izraela,
18  mówiąc: „Dam tobie ziemię Kanaanu
na waszą własność dziedziczną”,
19  gdy was było niewielu –
nieliczni i jako przybysze na niej.
20  Wędrowali od szczepu do szczepu,
z jednego królestwa do drugiego ludu,
21  a nie pozwolił nikomu ich uciskać
i z ich powodu karał królów:
22  „Nie dotykajcie moich pomazańców
i prorokom moim nie czyńcie krzywdy!”
23  Śpiewajcie Panu wszystkie krainy,
dzień po dniu głoście Jego zbawienie!
24  Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród pogan,
Jego cuda – wśród wszystkich narodów,
25  bo wielki jest Pan, godzien wielkiej chwały;
wzbudza On większy lęk niż wszyscy bogowie,
26  bo wszyscy bogowie pogan to ułuda,
a Pan uczynił niebiosa.
27  Przed Nim kroczą majestat i piękno,
potęga i jasność w Jego przybytku.
28  Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i potęgę,
29  oddajcie Panu chwałę Jego imienia.
Nieście ofiary i wchodźcie przed Jego oblicze,
oddajcie pokłon Panu, odziani w święte szaty.
30  Przed obliczem Jego zadrżyj, ziemio cała!
Umocnił On świat, by się nie zachwiał.
31  Niech cieszy się niebo i ziemia raduje.
Mówcie wśród pogan: „Pan jest królem”.
32  Niech szumi morze i co je napełnia,
niech się weselą pola i wszystko, co na nich.
33  Niech tak się uradują drzewa leśne
w obliczu Pana, bo nadchodzi,
aby rządzić ziemią.
34  Chwalcie Pana, bo dobry,
bo na wieki Jego łaska.
35  Mówcie: „Ratuj nas, Boże zbawienia naszego,
zgromadź nas i wybaw spośród narodów,
abyśmy wielbili święte imię Twoje
i dumni byli z Twej chwały”.
36  Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
od wieków na wieki».
A cały naród odpowiedział: «Amen» i chwalił Pana. 37  [Dawid] pozostawił tam przed Arką Przymierza Pańskiego Asafa i jego braci, aby pełnili służbę ustawicznie przed arką, według porządku każdego dnia; 38  i Obed-Edoma z jego sześćdziesięciu ośmiu braćmi, Obed-Edoma, syna Jedutuna, i Chosę jako odźwiernych; 39  kapłana Sadoka i braci jego, kapłanów, [pozostawił] przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która jest w Gibeonie, 40  aby stale składali Panu ofiary całopalne na ołtarzu całopalenia, rano i wieczorem – zgodnie z tym wszystkim, co napisane jest w Prawie Pana, które On zlecił Izraelowi. 41  Z nimi byli Heman i Jedutun, i reszta wybranych, imiennie wyznaczonych, aby dzięki czynili Panu, bo na wieki Jego łaska. 42  U Hemana i Jedutuna były przechowywane trąby i cymbały dla grających, i instrumenty towarzyszące pieśni Bożej. A synowie Jedutuna byli przy bramie. 43  I wrócił cały lud – każdy do swego domu. Powrócił też Dawid, aby wnieść błogosławieństwo do swego domu.