Jdt, 15, 1-7

1  A gdy to usłyszeli ci, którzy byli jeszcze w namiotach, zdumieli się wobec tego, co zaszło. 2  Ogarnął ich lęk i drżenie, i nie było człowieka, który by stał obok swego sąsiada, ale uciekali wszyscy po wszystkich drogach w dolinie i w krainie górskiej. 3  Także i ci, którzy obozowali na wzgórzach wokoło Betulii. Wtedy Izraelici – każdy z nich mąż zdolny do walki – ruszyli na nich. 4  A Ozjasz wysłał posłów do Baitomestaim, do Bebai, Chobai i Kola, i na cały obszar Izraela, aby zawiadomili o tym, co się stało, i aby wszyscy ruszyli na nieprzyjaciół i rozgromili ich. 5  Skoro tylko Izraelici to usłyszeli, wszyscy jednomyślnie uderzyli na nich i ścigali ich aż po Chobę. Przybyli także mieszkańcy Jeruzalem i wszyscy z krainy górskiej, ponieważ ich też powiadomiono o tym, co się stało w obozie ich wrogów. Także Gileadczycy i Galilejczycy uderzyli na nich z wielką siłą z boku i ścigali ich, aż dotarli do Damaszku i w jego okolice. 6  Pozostali mieszkańcy Betulii napadli na obóz Aszszura, zabrali z niego łupy i bardzo się wzbogacili. 7  Ci zaś Izraelici, którzy powrócili z pogromu, zawładnęli tym, co jeszcze pozostało. Wioski i osiedla w górskiej i nizinnej krainie zdobyły wielkie łupy. Było ich bowiem ogromne mnóstwo.

Jdt, 15, 8-14

Arcykapłan dziękuje Judycie

8 Arcykapłan Joakim i Rada Starszych Izraela, którzy mieszkali w Jeruzalem, przybyli obejrzeć dobrodziejstwa, które Pan wyświadczył Izraelowi, oraz zobaczyć Judytę i złożyć jej życzenia pokoju. 9 A gdy przyszli do niej, wszyscy jednomyślnie wysławiali ją i mówili:
«Tyś wywyższeniem Jeruzalem,
tyś chlubą wielką Izraela,
tyś wielką dumą naszego narodu.
10 Tyś wszystko to ręką swoją uczyniła,
dobrze zasłużyłaś się Izraelowi,
i spodobało się to Bogu.
Niech cię Pan Wszechmogący błogosławi
na wieczne czasy!»
A cały lud odpowiedział: «Niech tak będzie!» 11  Cały lud łupił jeszcze obóz przez trzydzieści dni. Judycie dali namiot Holofernesa, wszystkie jego srebra, łoża, misy i wszystkie jego sprzęty. a ona przyjęła to, nałożyła na swego muła, przygotowała zaprzęg ze swoich wozów i załadowała na nie to wszystko. 12  Zgromadziły się też wszystkie kobiety izraelskie, aby ją zobaczyć, błogosławiły ją i tańczyły wokół niej, a ona wzięła w ręce gałązki i podała kobietom, które jej towarzyszyły. 13  Potem plotły sobie wieńce oliwne, ona i jej towarzyszki. i tańcząc, szła przed całym ludem, prowadząc za sobą wszystkie kobiety. Przyłączyli się też do nich wszyscy uzbrojeni mężowie izraelscy, z wieńcami na głowach, i śpiewali głośno hymny.

Pieśń dziękczynna Judyty

14  Judyta rozpoczęła przed całym Izraelem tę pieśń pochwalną, a cały lud wtórował jej w tym wychwalaniu.