Jdt, 14, 1-10

1  A Judyta odpowiedziała im: «Posłuchajcie mnie, bracia! Weźcie tę głowę i wywieście ją na szczycie waszych murów. 2  A potem, gdy zabłyśnie zorza poranna i słońce ukaże się nad ziemią, niech każdy weźmie swoją broń i wszyscy zdolni do walki mężowie niech wyjdą z miasta! Ustanówcie wodza nad nimi, tak jakbyście mieli schodzić w dolinę w kierunku przedniej straży synów Aszszura. Ale nie będziecie schodzić. 3  A oni wezmą pełne swoje uzbrojenie, udadzą się do swego obozu i zbudzą dowódców sił zbrojnych Aszszura. a ci z kolei zbiegną się do namiotu Holofernesa, ale go nie znajdą. Wtedy ogarnie ich strach i zaczną uciekać przed wami. 4  A wy i wszyscy mieszkańcy całej ziemi Izraela, ścigając ich, będziecie ich kładli pokotem na ich drogach.

5  Lecz zanim to uczynicie, zawołajcie do mnie Ammonitę Achiora, aby zobaczył i rozpoznał tego, który pogardził domem Izraela, a jego samego wysłał do nas na śmierć». 6  I zawołali Achiora z domu Ozjasza. a ten, gdy przyszedł i zobaczył głowę Holofernesa w ręku jednego męża ze zgromadzenia ludu, upadł na twarz i stracił przytomność. 7 A gdy go podniesiono, upadł do nóg Judyty, oddał jej pokłon i zawołał:
«Błogosławionaś ty we wszystkich namiotach Judy
i między wszystkimi narodami,
które, gdy usłyszą twoje imię,
zatrwożą się.
8 A teraz opowiedz mi wszystko, co uczyniłaś w tych dniach». Judyta więc opowiedziała mu wśród ludu wszystko, co uczyniła, poczynając od dnia, w którym wyszła, aż do chwili, w której z nim rozmawiała. 9 A gdy ona przestała mówić, lud zawołał donośnym głosem i całe miasto zaczęło rozbrzmiewać radosnymi okrzykami. 10  Achior zaś, widząc to wszystko, co uczynił Bóg Izraela, uwierzył bardzo mocno w Niego, poddał się obrzezaniu i został przyłączony do domu Izraela aż po dzień dzisiejszy.

Jdt, 14, 11-19

Popłoch w obozie Holofernesa

11  Skoro tylko ukazała się zorza i wywieszono głowę Holofernesa na murach, wszyscy mężczyźni chwycili za broń i ruszyli oddziałami po górskich ścieżkach. 12  Gdy ich spostrzegli synowie Aszszura, rozesłali gońców do swych dowódców. Ci zaś poszli do swych wodzów i tysiączników, i do wszystkich swoich zwierzchników. 13  A oni przybyli do namiotu Holofernesa i powiedzieli zarządcy całego jego mienia: «Zbudź naszego pana, bo niewolnicy odważyli się wystąpić przeciwko nam do walki, aby wyginąć doszczętnie». 14  Wtedy wszedł Bagoas i uderzył w zasłonę namiotu, sądząc, że Holofernes śpi z Judytą. 15  Ponieważ jednak nikt [go stamtąd] nie u słyszał, odsunął [zasłonę], wszedł do sypialni i znalazł go martwego, rzuconego na podnóżku; a głowa była odcięta. 16  Wtedy donośnie zawołał; z płaczem, jękiem i głośnym krzykiem rozdarł swoje szaty. 17  Następnie wszedł do namiotu, gdzie mieszkała Judyta, ale jej nie znalazł. Wtedy wybiegł przed zgromadzonych i zawołał: 18  «Przewrotnie postąpili niewolnicy, hańbą okryła dom króla Nabuchodonozora jedna hebrajska kobieta. Holofernes leży na ziemi, i to bez głowy». 19  Usłyszawszy te słowa, dowódcy sił zbrojnych Aszszura, przerażeni, rozdarli swoje szaty. i powstał między nimi w obozie wielki krzyk i nawoływania.