1Mch, 8, 1-16

Wieści o Rzymianach

1  Juda dowiedział się o sławie, jaką cieszą się Rzymianie: że są mocni i odważni, że okazują życzliwość wszystkim, którzy się do nich przyłączają, a nawet przyjaźń zawierają z tymi wszystkimi, którzy udają się do nich, a są mocni i odważni. 2  Opowiadano mu o ich wojnach i mężnych czynach dokonywanych wśród Galatów, jak ich zwyciężyli i zmusili do płacenia daniny; 3  tak samo o tym wszystkim, czego dokonali w kraju hiszpańskim, by zawładnąć tamtejszymi kopalniami srebra i złota; 4  jak każdym krajem, choćby to był kraj najbardziej od nich odległy, zawładnęli dzięki swojej roztropności i cierpliwości; jak pokonali królów, którzy z końca świata przeciw nim wyruszyli, jak zadali im wielką klęskę, i jak inni rokrocznie płacą im daninę.

5  Tak samo królów kittejskich, Filipa i Perseusza, razem z tymi, którzy przeciwko nim wzniecili powstanie, w czasie wojny rozbili i siłą poddali swej władzy. 6  Nawet Antioch Wielki, król Azji, który wyszedł na wojnę przeciwko nim, mając sto dwadzieścia słoni, konnicę, rydwany i bardzo wiele wojska, został przez nich pokonany. 7  Pochwycili go jednak żywcem i wyznaczyli jemu oraz jego następcom zapłacenie sobie wielkiej daniny, danie zakładników i odstąpienie krain, 8  mianowicie: Indii, Medii, Lidii i części najpiękniejszych ich posiadłości. Oni zaś odebrali je od niego i oddali królowi Eumenesowi. 9  [Opowiadano] też, jak mieszkańcy Hellady zamierzali wyruszyć, aby ich wytępić. 10  Oni jednak, dowiedziawszy się o tym, wysłali do nich jednego wodza, który walczył z nimi, tak że padło spośród nich wielu zabitych, żony ich i dzieci zostały wzięte do niewoli, złupili ich, a ziemię ich sobie przywłaszczyli, zburzyli ich warownie, a ich samych aż do tego dnia trzymają w niewoli. 11  Pozostałe zaś królestwa i wyspy, które kiedykolwiek im się przeciwstawiły, zniszczyli i poddali sobie w niewolę; z przyjaciółmi zaś swoimi i z tymi, którzy na nich polegają, zachowali przyjaźń. 12  Nad pobliskimi i nad odległymi królami rozciągnęli władzę. Lęk przed nimi ogarniał więc wszystkich, którzy słyszeli o ich imieniu. 13  Którym zechcą pomóc w osiągnięciu władzy królewskiej, ci ją sprawują; a których chcą, zrzucają z tronu. I wzrośli do ogromnej potęgi.
14  Przy tym wszystkim zaś ani jeden z nich nie włożył sobie diademu na głowę i nikt nie okrył się purpurą, by się nią chełpić. 15  Raczej ustanowili sobie radę. Codziennie zbiera się ich trzystu dwudziestu i zawsze radzą nad ludem, jak by najlepiej zachować w nim ład. 16  Rokrocznie jednemu człowiekowi powierzają rządy nad nimi i nad całym ich krajem, a wszyscy temu jednemu są posłuszni i nie ma pomiędzy nimi zazdrości ani nienawiści.

1Mch, 8, 17-32

Przymierze Judy z Rzymianami

17  Juda więc wybrał Eupolemosa, syna Jana, syna Akkosa, oraz Jazona, syna Eleazara, i wysłał ich do Rzymu celem zawarcia przyjaźni i przymierza, 18  aby zdjęto z nich jarzmo. Widać bowiem było, że królestwo greckie usiłuje wziąć Izraela w niewolę.
19  Udali się więc do Rzymu, a droga była bardzo daleka, weszli do senatu i tak się odezwali: 20  «Juda, zwany Machabeuszem, jego bracia i lud żydowski wysłali nas do was, abyśmy z wami zawarli przymierze i pokój, aby zapisano nas jako waszych sprzymierzeńców i przyjaciół».
21  Przemówienie im się podobało. 22  To zaś jest odpis listu, który został napisany na tablicach z brązu i posłany do Jeruzalem, aby tam był u nich jako akt upamiętniający pokój i przymierze: 23  «Niech Rzymianom i narodowi żydowskiemu zawsze dobrze się wiedzie na morzu i na lądzie, a miecz wroga niech będzie od nich z daleka! 24  Jeżeliby jednak najpierw zagrażała wojna Rzymowi albo któremukolwiek jego sprzymierzeńcowi na całym obszarze ich władania, 25  wtedy naród żydowski, zależnie od tego, jak okoliczności będą mu wskazywały, z całym poświęceniem będzie w walce pomagał. 26  Walczącym zaś wrogom, według postanowienia Rzymu, nie będzie dostarczał zboża, broni, pieniędzy ani okrętów. Postanowień swych będą przestrzegali bez żadnego wynagrodzenia. 27  Tak samo jeżeli narodowi żydowskiemu najpierw wypadnie wojować, Rzymianie, zależnie od tego, jak okoliczności będą im wskazywały, chętnie w walce im dopomogą. 28  Walczącym zaś wrogom – według postanowienia Rzymu – nie będą dostarczane: zboże, broń, pieniądze ani okręty. Postanowień tych będą przestrzegali bez żadnego podstępu. 29  Na podstawie tych postanowień Rzymianie zawarli układy z ludem żydowskim. 30  Jeżeliby zaś jedni i drudzy chcieli coś dodać do tych postanowień albo coś z nich skreślić, będą mogli to uczynić wedle swej woli; dodatek albo skreślenie będą ważne.
31  Co zaś się tyczy krzywd wyrządzonych im przez króla Demetriusza, to napisaliśmy do niego te słowa: Dlaczego naszych przyjaciół i sprzymierzeńców, Żydów, obciążyłeś swoim jarzmem? 32  Jeżeli jeszcze będą skarżyli się na ciebie, wtedy ujmiemy się za ich prawami i będziemy z tobą wojować na morzu i na lądzie».