1Mch, 5, 1-8

Walki z sąsiednimi narodami

1 Gdy okoliczne narody dowiedziały się, że odbudowano ołtarz, a świątynię na nowo poświęcono, tak jak poprzednio, rozgniewały się bardzo 2  i postanowiły, że trzeba wytępić tych z rodu Jakuba, którzy mieszkają pomiędzy nimi. Zaczęto więc mordować i tępić tych spośród ludu.

3  Juda jednak walczył przeciwko synom Ezawa w Idumeis, przeciwko Akrabattenie, bo dokoła osaczali Izraela. Zadał im wielką klęskę, wyparł ich i złupił.
4  Potem przypomniał sobie złości Bajanitów. Oni to bowiem urządzali zasadzki na drodze i przez to byli dla ludu sidłem i zawadą. 5  Zamknęli się przed nim w wieżach, ale on ich oblegał i obłożył ich klątwą, a potem spalił ich wieże razem z tymi, którzy się do nich schronili.
6  Następnie przeprawił się do Ammonitów. Tam jednak zastał wojsko mocne i lud liczny pod dowództwem Tymoteusza. 7  Stoczył z nimi wiele bitew, tak że zostali przed nim starci na proch, tak iż ich rozgromił. 8  Zdobył jeszcze Jazer i przynależne miejscowości. Potem wrócił do Judei.

1Mch, 5, 9-23

Walki w Galilei

9 Poganie z Gileadu zebrali się także, aby wytępić Izraelitów, którzy mieszkali na ich ziemiach. Oni jednak uciekli do warowni Datema 10  i wysłali pismo do Judy i do jego braci z prośbą: «Poganie, którzy mieszkają wokoło nas, zebrali się przeciwko nam, aby nas wytępić. 11  Przygotowują się, aby przyjść i zdobyć warownię, do której się schroniliśmy. Dowódcą ich wojska jest Tymoteusz. 12  Przybądź więc i wybaw nas z ich ręki, mnóstwo nas bowiem już zginęło. 13  Mordują także wszystkich naszych braci, którzy mieszkają w okolicach Tubi, uprowadzili ich żony i dzieci, a mienie im zabrali; zginęło tam około tysiąca ludzi».
14  Jeszcze nie skończono czytać tych listów, gdy przybyli inni posłańcy z Galilei, którzy z rozdartymi szatami oznajmili tymi słowami: 15  «Z Ptolemaidy, Tyru, Sydonu i z pogańskiej części Galilei zebrało się wielu po to, aby nas zgubić».
16  Gdy Juda i lud dowiedzieli się o tych wydarzeniach, zwołano wielkie zgromadzenie, aby się naradzić, jak należy pomóc braciom, którzy są w ucisku, gdyż poganie walczą przeciwko nim. 17  Wtedy Juda powiedział do swego brata, Szymona: «Wybierz sobie żołnierzy, idź i uwolnij swych braci, którzy mieszkają w Galilei. Ja zaś i mój brat, Jonatan, pójdziemy do Gileadu». 18  W Judei na straży postawił Józefa, syna Zachariasza, i Azariasza, wodza ludu, razem z pozostałą częścią wojska. 19  Rozkazał im, mówiąc: «Stańcie na czele tego ludu, ale bitwy z poganami nie rozpoczynajcie tak długo, aż my powrócimy». 20  Potem podzielił wojsko: z Szymonem trzy tysiące żołnierzy w drogę do Galilei, a z Judą osiem tysięcy żołnierzy do Gileadu.
21  Szymon udał się do Galilei i wiele bitew stoczył z poganami, tak że poganie zostali przed nim starci na proch, 22  a on ścigał ich aż do bram Ptolemaidy. Spomiędzy pogan padło blisko trzy tysiące żołnierzy, a on zabrał łupy na nich zdobyte. 23  Zabrał też ze sobą ludzi, którzy mieszkali w Galilei i w Arbattach, razem z żonami i dziećmi, i ze wszystkim, co było ich własnością, i przyprowadził ich z wielką radością do Judei.

1Mch, 5, 24-54

Walki w Gileadzie

24  Juda Machabeusz zaś i jego brat, Jonatan, przeprawili się przez Jordan i trzy dni szli przez pustynię. 25  Wtedy spotkali się z Nabatejczykami. Oni jednak przyjęli ich pokojowo i opowiedzieli im o wszystkim, co się działo z ich braćmi w Gileadzie, 26  że mianowicie wielu z nich jest zamkniętych w Bosorra, w Bosor i Alema, w Kasfo, w Maked i Karnaim – a wszystko to są miasta wielkie i warowne – 27  a także w pozostałych miastach Gileadu są pozamykani. Następnego dnia poganie mają zamiar otoczyć warownie wojskiem, zdobyć je i w ciągu jednego dnia wymordować ich wszystkich.
28  Wtedy Juda razem ze swym wojskiem nagle zmienił swoją drogę [i poszedł] przez pustynię do Bosorra, zdobył miasto, wszystkich mężczyzn zabił ostrzem miecza, zabrał wszystkie łupy na nich zdobyte, a miasto spalił. 29  W nocy zaś wyruszył stamtąd, i udali się w stronę warowni. 30  Rankiem, gdy podnieśli oczy, oto [zobaczyli], jak wojsko liczne, nieprzeliczone, podprowadzało drabiny i machiny oblężnicze, aby zdobyć warownię. Już zaczynali z nimi walkę. 31  Gdy Juda zobaczył, że bitwa już zaczęta, a zgiełk z miasta od trąbienia i okrzyków wzniósł się aż do nieba, 32  powiedział do żołnierzy swego wojska: «Walczcie dzisiaj w obronie swych braci!» 33  Trzema oddziałami zaszedł ich od tyłu, podczas gdy grano na trąbach i głośno odmawiano modlitwy. 34  Wtedy wojsko Tymoteusza poznało, że to jest Machabeusz, i uciekło przed nim. On zaś zadał im wielką klęskę, gdyż tego dnia padło spomiędzy nich blisko osiem tysięcy żołnierzy. 35  Wtedy zwrócił się w stronę Alema, uderzył na nie i zdobył. Wszystkich mężczyzn zabił mieczem, zabrał wszystkie łupy na nich zdobyte, a [miasto] spalił. 36  Gdy odszedł stamtąd, zdobył Kasfo, Maked, Bosor i inne miasta Gileadu.
37  Po tych wypadkach Tymoteusz zebrał inne wojsko i rozłożył się obozem pod Rafon, z drugiej strony potoku. 38  Juda zaś wysłał zwiadowców, aby obejrzeli obóz, a oni mu donieśli: «U niego zgromadziły się otaczające nas narody, wojsko bardzo liczne. 39  Nawet Arabów najęto, aby im pomagali. Rozłożyli się obozem po drugiej stronie potoku i są gotowi wyjść do bitwy z tobą». Juda wyruszył przeciwko nim.
40  Gdy Juda z wojskiem przybliżał się do potoku, Tymoteusz powiedział do dowódców swego wojska: «Jeżeli on pierwszy przejdzie do nas, nie będziemy mogli mu się oprzeć, gdyż z pewnością nas pokona. 41  Jeżeli jednak będzie się obawiał i z tamtej strony rzeki rozłoży się obozem, wtedy przeprawimy się do niego i pokonamy go». 42  Gdy Juda przybliżył się do potoku, nad jego brzegiem postawił pisarzy i rozkazał im: «Nie pozwalajcie, żeby ktokolwiek pozostał w obozie; wszyscy niech idą do walki!» 43  Sam pierwszy przeprawił się na ich [brzeg], a za nim cały lud. Wszyscy poganie zostali przed nimi starci na proch, tak iż porzucili swą broń i uciekli na dziedziniec świątyni w Karnain, 44  ale oni miasto zdobyli i świątynię spalili razem z tymi, którzy w niej byli. Karnain zostało pokonane i nie mogło się już Judzie przeciwstawić.
45  Wtedy Juda zebrał wszystkich Izraelitów, którzy mieszkali w Gileadzie, od najmniejszego aż do największego, razem z żonami, dziećmi i mieniem – bardzo wielki obóz – aby się udać do ziemi judzkiej. 46  Przybyli do Efron, a było to miasto wielkie i bardzo mocne, położone w przejściu, i nie można było zboczyć ani na prawo, ani na lewo, aby je ominąć; trzeba było przejść przez jego środek. 47  Mieszkańcy miasta jednak zamknęli się i bramy zabarykadowali kamieniami. 48  Juda wysłał do nich poselstwo i przemawiał do nich przyjaznymi słowami: «Przejdziemy przez twoją ziemię, by wrócić do swego kraju. Nikt wam nic złego nie uczyni, tylko pieszo przejdziemy». Nie chcieli mu jednak otworzyć. 49  Juda więc polecił ogłosić wojsku rozkaz, że każdy ma iść do natarcia z tego miejsca, na którym stoi. 50  Ci więc ludzie, którzy należeli do wojska, rozpoczęli bitwę. Cały dzień i całą noc trwała walka przeciw miastu. I miasto zostało wydane w jego ręce. 51  Wtedy wszystkich mężczyzn zabił ostrzem miecza, miasto doszczętnie zburzył, zabrał łupy na nim zdobyte i przeszedł przez miasto po trupach.
52  Potem przeszli przez Jordan na wielką równinę pod Bet-Szean. 53  Juda zaś do pochodu dołączył tych, którzy pozostawali z tyłu, i przez całą drogę dodawał ludowi odwagi tak długo, aż przyszli do ziemi judzkiej. 54  Z największą radością weszli na górę Syjon i przyprowadzili [zwierzęta] na całopalenia, bo nikt z nich nie zginął, aż powrócili w pokoju.

1Mch, 5, 55-64

Nieposłuszeństwo Józefa i Azariasza

55  W tym czasie, kiedy Juda i Jonatan byli w ziemi gileadzkiej i kiedy ich brat, Szymon, był w Galilei pod Ptolemaidą, 56  dowódcy wojska, Józef, syn Zachariasza, i Azariasz, dowiedzieli się o bohaterskich czynach, jakich [tamci] dokonali w czasie wojny. 57  Powiedzieli więc: «My także zdobędziemy sobie sławę. Pójdźmy walczyć z okolicznymi narodami». 58  Wtedy wydano rozkaz wojsku, które było z nimi, i wyruszyli przeciw Jamnii. 59  Ale Gorgiasz i jego żołnierze wyszli z miasta do walki przeciwko nim. 60  Józef i Azariasz zostali zmuszeni do odwrotu i ścigano ich aż do granic Judei, a tego dnia spomiędzy ludu izraelskiego padło blisko dwa tysiące żołnierzy. 61  Lud poniósł wielką klęskę, bo nie słuchali Judy i jego braci, sądząc, że się wsławią męstwem, 62  a przecież oni nie pochodzili z rodu tych mężów, przez których ręce zostało dane Izraelowi ocalenie. 63  A mężny Juda i jego bracia mieli bardzo wielką chwałę u całego Izraela i u wszystkich narodów, gdziekolwiek dowiedziano się o ich imieniu. 64  Gromadzono się dokoła nich z pochwałami.

1Mch, 5, 65-68

Wyprawa przeciw Idumejczykom i Filistynom

65  Juda i jego bracia wyruszyli jeszcze i walczyli przeciwko synom Ezawa w kraju, który leży na południu. Zdobył Hebron z przynależnymi miejscowościami, zburzył jego warownie, a wieże jego dokoła spalił. 66  Potem wybrał się w drogę do ziemi Filistynów i przeszedł przez Marissę. 67  W tym czasie padli w walce kapłani, którzy chcieli się wsławić męstwem i nierozważnie poszli do walki.
68  Juda zwrócił się jeszcze w stronę Azotu, który leży na ziemi Filistynów, zburzył ich ołtarze, spalił posągi ich bogów, z miast zabrał łupy. Potem wrócił do ziemi judzkiej.