1Mch, 13, 1-11

SZYMON

Szymon wodzem

1  Szymon dowiedział się, że Tryfon zebrał liczne wojsko, ażeby iść do ziemi judzkiej i zniszczyć ją. 2  Ponieważ widział, że lud drży z bojaźni, udał się do Jeruzalem i zwołał lud, 3  a dodając im odwagi, mówił: «Wy sami wiecie, ile ja, moi bracia i rodzina mojego ojca uczyniliśmy dla Prawa i świątyni oraz ile było walk i trudów, które ponieśliśmy. 4  Dlatego wszyscy moi bracia zginęli za Izraela. Pozostałem tylko ja sam jeden. 5  Teraz przenigdy nie będę chronił mego życia, jakikolwiek ucisk przypadnie. Nie jestem bowiem lepszy od swoich braci. 6  Przeciwnie – mścić się będę za swój naród, za świątynię, za żony i dzieci wasze. Wszystkie bowiem narody pogańskie, kierując się wrogością, połączyły się, by nas tępić».
7  Gdy lud usłyszał te słowa, na nowo rozpaliła się w nim odwaga 8  i donośnym głosem tak mu odpowiedział: «Ty jesteś naszym wodzem w miejsce Judy i twego brata, Jonatana. 9  Prowadź naszą wojnę! Cokolwiek nam powiesz - wykonamy».
10  Wtedy zebrał on wszystkich ludzi zdolnych do noszenia broni, a potem z pośpiechem wykończył mury Jeruzalem i obwarował je dokoła. 11  Do Jafy zaś posłał Jonatana, syna Absaloma, z dość dużym oddziałem wojska. Ten wypędził tych, którzy w niej przebywali, i sam w niej pozostawał.

1Mch, 13, 12-24

Śmierć Jonatana

12  Tryfon razem z licznym wojskiem wyruszył z Ptolemaidy do ziemi judzkiej. Jonatan był z nim jako więzień. 13  Szymon zaś rozłożył się obozem koło Adidy na skraju równiny. 14  Gdy Tryfon dowiedział się, że Szymon stanął w miejsce swego brata, Jonatana, i że zamierza stoczyć z nim bitwę, 15  wysłał do niego poselstwo, oznajmiając: «Zatrzymaliśmy twego brata, Jonatana, w sprawie pieniędzy, które z racji swego urzędu był winien królewskiej kasie. 16  Prześlij więc teraz sto talentów srebra i dwóch spośród jego synów jako zakładników, aby po uwolnieniu nie odstąpił od nas. Wtedy go uwolnimy».
17  Szymon wiedział, że podstępnie do niego mówią. Posłał jednak pieniądze i chłopców, by wśród ludu nie wzniecić przeciwko sobie wielkiej nienawiści. 18  Mogliby bowiem mówić: «Zginął dlatego, iż nie posłałem tamtemu pieniędzy i chłopców». 19  Posłał więc chłopców i sto talentów, ale tamten złamał swoje słowo i Jonatana nie uwolnił.
20  Potem Tryfon wyruszył z zamiarem wejścia do kraju i zniszczenia go. Przeszli okrężną drogą do Adory. Szymon zaś ze swoim wojskiem zagradzał mu drogę w każdym miejscu, przez które przechodził.
21  Załoga zamku wysłała do Tryfona posłów, którzy go przynaglali, aby przybył do nich przez pustynię i przysłał im żywności. 22  Tryfon całą swoją konnicę przygotował do drogi. Tej nocy jednak spadło bardzo wiele śniegu, tak że z powodu śniegu nie mógł się tam udać. Wyruszył więc i udał się do Gileadu. 23  W pobliżu Baskama zamordował Jonatana. Został on tam pochowany. 24  Następnie Tryfon wycofał się i powrócił do swego kraju.

1Mch, 13, 25-30

Grobowiec Machabeuszów

25  Szymon rozkazał zabrać kości swego brata, Jonatana, i pochować go w Modin, mieście swych przodków. 26  Cały Izrael opłakiwał go z bardzo wielkim żalem i obchodził po nim żałobę przez długi czas. 27  Szymon nad grobem swego ojca i swoich braci wystawił nadbudowę, a przez to go podwyższył w widoczny sposób, używając kamienia ciosowego, tak z tylnej, jak z przedniej strony. 28  Ponadto wystawił siedem piramid, jedną obok drugiej: dla ojca, dla matki i dla czterech braci. 29  Wokoło nich jako ozdobę wybudował wysokie kolumny, a na kolumnach na wieczną pamiątkę umieścił zbroję, obok zaś zbroi wyryto okręty, tak żeby mogli je zobaczyć ci, którzy będą płynęli po morzu. 30  To jest grobowiec, który wybudował w Modin, [stojący] do dnia dzisiejszego.

1Mch, 13, 31-42

Ogłoszenie niezależności Judei

31  Tryfon zaś używał podstępów w stosunku do młodego króla Antiocha, a potem go zamordował. 32  W jego miejsce sam ogłosił się królem i włożył sobie na głowę diadem Azji, a krajowi zgotował wielkie nieszczęście. 33  Szymon tymczasem zbudował w Judei warownie, umocnił je potężnymi wieżami, wysokimi murami, bramami i zasuwami. W warowniach złożył zapasy. 34  Szymon także dobrał ludzi i posłał ich do króla Demetriusza, aby uzyskać dla kraju zwolnienie od ciężarów, gdyż wszystkie czyny Tryfona były tylko grabieżami. 35  Król zaś Demetriusz posłał do niego te słowa i dał mu pisemną odpowiedź następującym listem: 36  «Król Demetriusz arcykapłanowi i przyjacielowi królów, Szymonowi, starszyźnie oraz całemu narodowi żydowskiemu – pozdrowienie. 37  Otrzymaliśmy złotą koronę i palmową gałąź, które przysłaliście. Jesteśmy też gotowi zawrzeć z wami całkowity pokój, a także napisać do urzędników, aby nie ściągali z was tego, co już zostało darowane. 38  To wszystko bowiem, co postanowiliśmy w stosunku do was, będzie obowiązywało, i warownie, które wybudowaliście, będą należały do was. 39  Zapewniamy wam darowanie przeoczeń i wykroczeń aż do dnia dzisiejszego, tak samo zwalniamy was od podatku koronnego, z którym zalegacie; a jeżeli jeszcze w Jeruzalem było cokolwiek opodatkowane, odtąd już takim nie ma być. 40  Jeżeli między wami są zdatni do zaciągnięcia się w poczet naszej służby przybocznej, niech się zaciągają! Pomiędzy nami niech będzie pokój!»
41  W roku więc sto siedemdziesiątym pogańskie jarzmo zostało zdjęte z Izraela, 42  a lud na dokumentach i na umowach zaczął pisać: «W pierwszym roku Szymona, wielkiego arcykapłana, wodza i zwierzchnika Żydów».

1Mch, 13, 43-53

Zdobycie Gezer i Akry

43  W tym czasie rozłożył się on obozem koło Gezer i otoczył je swoim wojskiem. Potem wybudował wieżę oblężniczą i podprowadził ją pod miasto, w jednej z wież zrobił wyłom i zdobył ją. 44  Załoga wieży oblężniczej wkroczyła do miasta, w mieście więc powstał wielki popłoch. 45  Mieszkańcy miasta razem ze swoimi żonami i dziećmi wchodzili na mury, rozdzierali szaty, krzyczeli i błagali Szymona, żeby im podał prawicę. 46  Mówili: «Postępuj z nami nie według naszych nieprawości, ale według twojego miłosierdzia!»
47  Szymon zawarł z nimi układ i nie walczył już przeciwko nim. Wypędził ich jednak z miasta i oczyścił domy, w których znajdowały się bożki, i wtedy dopiero odbył swój wjazd do niego przy śpiewie hymnów pochwalnych. 48  Wszelką nieczystość wyrzucił stamtąd, a osiedlił ludzi, którzy by zachowywali Prawo. Potem dodatkowo obwarował miasto i wybudował w nim dla siebie siedzibę.
49  Tym, którzy byli na zamku w Jerozolimie, nie pozwolono utrzymywać żadnych stosunków z krajem, a więc ani kupować, ani sprzedawać. Cierpieli zatem bardzo wielki głód, a nawet wielu z nich zmarło z głodu. 50  Wołali więc do Szymona, żeby im podał prawicę. Podał więc im, wypędził ich jednak stamtąd, a zamek oczyścił z nieczystości. 51  Dnia dwudziestego trzeciego miesiąca drugiego roku sto siedemdziesiątego pierwszego weszli do zamku przy śpiewie pieśni pochwalnej, z palmowymi gałęziami w rękach, przy wtórze harf, cymbałów i lir. Śpiewano hymny i pieśni, bo wielki wróg został usunięty spośród Izraela. 52  Postanowił więc [Szymon], że dzień ten będzie się obchodziło rokrocznie z radością. Potem obwarował on górę świątynną, która jest obok zamku. Tam zamieszkał on sam i jego otoczenie.
53  Gdy Szymon przekonał się, że jego syn, Jan, jest już dojrzałym mężczyzną, złożył na niego dowództwo nad wszystkimi wojskami. Mieszkał on w Gezer.