1Mch, 12, 1-23

Przymierze z Rzymem i Spartą

1  Jonatan zauważył, że czas mu sprzyja. Wybrał więc ludzi i posłał ich do Rzymu, aby umocnić i odnowić z nimi przyjaźń. 2  Do Spartan i do innych miejscowości także posłał listy tej samej treści.
3  Wyruszyli więc do Rzymu, weszli do senatu i powiedzieli: «Arcykapłan Jonatan wraz z żydowskim narodem posłał nas, abyśmy z wami odnowili przyjaźń i przymierze wojskowe na poprzednich warunkach». 4  Wtedy [Rzymianie] dali im listy do swych urzędników w poszczególnych miejscowościach, aby im zabezpieczyli spokojny powrót do judzkiej krainy.
5 A oto odpis listu, który Jonatan napisał do Spartan:
6  «Arcykapłan Jonatan, starszyzna narodu, kapłani i pozostały lud żydowski braciom Spartanom – pozdrowienie. 7  Już dawniej został wysłany do arcykapłana Oniasza list od sprawującego wśród was władzę królewską Arejosa o tym, że wy jesteście naszymi braćmi. Tak jest w posiadanym przez nas odpisie. 8  Oniasz z wielkim szacunkiem przyjął waszego posła i odebrał od niego listy, w których wyraźnie była mowa o przymierzu wojskowym i o przyjaźni. 9  Nie zmusza nas do niej żadna konieczność. Pociechę bowiem swoją mamy w księgach świętych, które są w naszych rękach. 10  Uważamy jednak za słuszne wysłać do was poselstwo, ażeby odnowić z wami braterstwo i przyjaźń, żebyśmy się nie stali dla was obcy. Wiele już bowiem czasu upłynęło, odkąd przysłaliście do nas poselstwo. 11  My zawsze i bez przerwy w święta i inne wyznaczone dni o was pamiętamy w czasie ofiar, które składamy, i w czasie modlitw. Trzeba bowiem i wypada pamiętać o braciach. 12  Toteż cieszymy się z waszej sławy. 13  My zaś wokoło siebie mamy wiele utrapień i wiele wojen. Na wojnę bowiem przeciwko nam wyruszyli królowie sąsiednich krajów. 14  W tych jednak wojnach nie chcieliśmy być ciężarem ani dla was, ani dla innych sprzymierzeńców naszych i przyjaciół. 15  Z Nieba bowiem mamy moc, która nas wspiera, i tak zostaliśmy wybawieni od naszych nieprzyjaciół, a nasi nieprzyjaciele zostali upokorzeni. 16  Wybraliśmy więc Numeniusza, syna Antiocha, i Antypatra, syna Jazona, i wysłaliśmy ich do Rzymian, aby odnowić przyjaźń z nimi zawartą i poprzednie przymierze wojskowe. 17  Poleciliśmy im jednak, aby udali się także i do was, żeby was pozdrowili i żeby wam wręczyli nasze listy, w których jest mowa o odnowieniu naszego braterstwa. 18  Teraz zaś dobrze zrobicie, jeżeli na to dacie nam odpowiedź».
19  A oto odpis listu, który przysłano Oniaszowi: 20  «Arejos, król Spartan, arcykapłanowi Oniaszowi – pozdrowienie. 21  W pewnym zapisie, który odnosi się do Spartan i do Żydów, znaleziono, że są oni braćmi i że pochodzą z rodu Abrahama. 22  Teraz więc, skoro to już wiemy, dobrze zrobicie, jeżeli napiszecie do nas, jak dobrze wam się wiedzie. 23  Wtedy my damy wam odpowiedź. Wasze bydło i wasz dobytek należy do nas, a to, co my posiadamy, jest wasze. Wydajemy polecenie, aby wam to oznajmiono».

1Mch, 12, 24-34

Dalsze walki Jonatana i Szymona

24  Jonatan dowiedział się, że wodzowie Demetriusza wyruszyli z większym jeszcze aniżeli poprzednio wojskiem, ażeby walczyć przeciwko niemu. 25  Wyruszył więc przeciwko nim z Jeruzalem w okolice Chamat. W ten bowiem sposób nie dał im nawet możności wkroczenia na swój obszar. 26  Do ich obozu wysłał swych zwiadowców, ci zaś powrócili z wiadomością, że oni czynią przygotowania do uderzenia na niego w nocy. 27  Gdy słońce zaszło, Jonatan nakazał swoim żołnierzom, żeby czuwali i przez całą noc byli pod bronią, gotowi do bitwy. Postawił też straże dokoła obozu. 28  Gdy nieprzyjaciele dowiedzieli się, że Jonatan ze swoim wojskiem jest gotów do bitwy, zlękli się i zwątpienie ogarnęło ich serca. W swoim obozie rozpalili ogniska [i wycofali się]. 29  Ale Jonatan i jego żołnierze nie spostrzegli tego, dopiero rano. Widzieli bowiem, że ogniska się palą. 30  Wtedy Jonatan rozpoczął pościg za nimi, ale już ich nie dogonił. Przeszli bowiem na drugą stronę rzeki Eleuteros.
31  Wtedy Jonatan zwrócił się przeciwko Arabom, których nazywano Zabadejczykami, pokonał ich i zabrał łupy na nich zdobyte. 32  Stamtąd wyruszył i udał się do Damaszku, i przeszedł przez cały kraj. 33  Szymon także wyruszył i udał się do Askalonu i sąsiednich warowni, a potem zwrócił się w kierunku Jafy i zdobył ją. 34  Dowiedział się bowiem, że swoją warownię mają zamiar wydać zwolennikom Demetriusza. Obsadził więc ją załogą, aby jej strzegła.

1Mch, 12, 35-38

Odbudowa miast Judei

35  Jonatan po swoim powrocie zwołał starszyznę ludu. Razem z nimi postanowił wybudować w Judei warownie, 36  podwyższyć mury Jeruzalem i pomiędzy zamkiem a miastem wznieść wysoki mur, oddzielając go od miasta, tak by on był w zupełnym odosobnieniu, a jego mieszkańcy nie mogli ani kupować, ani sprzedawać.
37  Zabrali się więc do odbudowania miasta. Wtedy zwaliła się część muru po wschodniej stronie przy potoku, a Jonatan odbudował tak zwaną Chafenatę. 38  Szymon zaś wybudował Adidę na obszarze Szefeli i obwarował ją oraz zabezpieczył bramami i zasuwami.

1Mch, 12, 39-53

Podstęp Tryfona

39  Tryfon nosił się z myślą, aby zostać królem Azji i włożyć na głowę diadem, a rękę podnieść na króla Antiocha. 40  Obawiał się jednak, że Jonatan może do tego nie dopuścić i że może walczyć przeciwko niemu. Szukał więc sposobu, jak by go pochwycić i zgładzić. Wyruszył więc i przybył do Bet-Szean. 41  Jonatan zaś z czterdziestoma tysiącami żołnierzy gotowych do boju wyszedł mu naprzeciw i przybył do Bet-Szean. 42  Tryfon przekonał się, że jest on z licznym wojskiem. Obawiał się więc podnieść na niego rękę. 43  Przyjął go wspaniale, przedstawił go przyjaciołom i ofiarował mu dary, a swoim przyjaciołom i żołnierzom przykazał, żeby mu byli posłuszni tak samo jak jemu. 44  Do Jonatana zaś powiedział: «Dlaczego trudziłeś całe to wojsko? Przecież żadna wojna nam nie zagraża. 45  Odeślij ich więc do domu. Wybierz sobie tylko kilku mężów, aby byli w twoim orszaku. Potem chodź ze mną do Ptolemaidy. Chcę ci ją bowiem przekazać, tak samo zresztą jak inne warownie, pozostałe oddziały wojskowe i wszystkich urzędników. Następnie odejdę do siebie. W tym tylko bowiem celu tutaj przybyłem».
46  Zawierzywszy mu, [Jonatan] zrobił tak, jak on powiedział: odesłał swoje wojsko; oni zaś odeszli do ziemi judzkiej. 47  Pozostawił ze sobą tylko trzy tysiące ludzi, z czego dwa zostawił w Galilei, a tysiąc z nim poszło. 48  Gdy tylko jednak Jonatan wszedł do Ptolemaidy, mieszkańcy Ptolemaidy pozamykali bramy i pochwycili go, a wszystkich jego towarzyszy pozabijali mieczem. 49  Potem Tryfon posłał piechotę i konnicę do Galilei i na wielką równinę, ażeby pokonać wszystkich zwolenników Jonatana. 50  Tamci zrozumieli, że Jonatan i jego towarzysze zostali uwięzieni i zamordowani. Dodali więc sobie wzajemnie odwagi i w bojowym szyku wyruszyli gotowi do bitwy. 51  Ścigający jednak zobaczyli, że chodzi o ich życie, i wycofali się. 52  W ten sposób wszyscy bezpiecznie doszli do ziemi judzkiej. Płakano po Jonatanie i jego towarzyszach, i zapanowała trwoga. Cały Izrael podniósł wielki płacz. 53  Wszystkie zaś sąsiednie narody usiłowały ich wytracić. Mówili bowiem: «Nie mają władcy ani wspomożyciela. Teraz więc walczmy z nimi i wymażmy wspomnienie o nich z ludzkiej pamięci».